Hotel (bijna) op stelten.
 

Nadat Elmo, maar vooral zijn baas, het natuurgeweld tijdens de wandeling van 01-03-2008 getrotseerd had, werd het tijd om ons verblijf in Oostende op te zoeken.
Omdat de baas het niet zag zitten om dezelfde dag nog terug te keren van de kust, had hij er niets beters op gevonden om een kamer te boeken in een hotel. Niet dat dit zijn keuze was maar Oostende biedt geen bed and breakfast aan voor mensen in gezelschap van honden.
Na een korte rit, doken we de ondergrondse parking in onder het plein voor het casino van Oostende. Het hotel lag er net tegenover, niet ver zeulen met bagage dus.
Voor Elmo was de rit al bijna te ver. Die kwam lui uit de koffer geslopen en strekte zich nadrukkelijk de poten. Met in één hand een onwennige Elmo en in de andere flink wat bagage voor onze schelm zocht ik de juiste uitgang uit het ondergrondse labyrint.
Uiteindelijk stonden we voor de liftdeur. Pas toen de deuren open floepten, realiseerde ik me dat Elmo nooit eerder in een lift gestapt was.
Met zachte aandrang gebood ik hem om me te volgen. Eens boven, kon Elmo niet vlug genoeg de lift verlaten en liep daardoor bijna een koppel van hun sokkel. Elmo zette er flink de pas in, hoewel hij niet eens wist waar naar toe.
Buiten, sneed de ijzige wind de adem af. We keken nu recht op het gebouw van het casino. Even omdraaien dus. Daar torende het hotel de hoogte in. Een zeven verdiepingen tellend gebouw, opgetrokken in de tijd dat deze "moderne" stijl helemaal in was. Het had iets Amerikaans en dat was niet echt naar de zin van de baas.
Onze entree misten we in ieder geval niet. Een aantal gasten verliet net de lift toen we de receptie binnen stapten. Elmo liet zich de bewonderende blikken welgevallen en stak prompt zijn staart de hoogte in.
Ook zijn vermoeide baas, in wandelkledij, kreeg de nodige blikken toegeworpen. Zonder verder acht op de andere gasten te slaan, hielden we halt aan de balie van het hotel.
De receptionist haalde meteen zijn beste Frans boven om ons een goede avond te wensen. "Ook een goede avond" hoorde Elmo zijn baas in het Nederlands antwoorden en dat hij een kamer gereserveerd had.
Na wat getokkel op de pc, dook de receptionist naar de achterkamer en haalde een sleutel van het rek. Kamer 64. Zesde verdieping dus... en weer een lift! Een vervelend deuntje kondigde de komst van de lift aan.
Tergend langzaam schoven de deuren open.
Als Elmo aanvankelijk zijn baas volgde, keerde hij net voorbij de ingang op zijn passen terug. Van de andere kant stapte ook een hond naar binnen, tenminste zo leek het toch voor onze schelm.
De eigenaar had zijn lift uitgerust met een spiegel die tot aan de grond reikte. Elmo schrok zich dus het apezuur en wilde eigenlijk niet mee. Na wat aandringen, kwam hij dan toch de lift ingestapt.
Net toegekomen gasten verkozen om de volgende rit af te wachten. Tijdens onze rit, begon Elmo zijn spiegelbeeld te onderzoeken. Die rare snuiter deed altijd precies hetzelfde wat hij deed. Er stond ook nog een tweede baasje in de lift maar daar kon hij niet bij. Hij zag wel de brede grijns op het gelaat van zijn baas en besloot toen maar naar de figuur naast hem te kijken. Die kon hij wel ruiken en aanraken.
Met een korte ruk kwam de rit teneinde. De liftkooi verlaten, verliep gemakkelijker. Nu even zoeken waar onze kamer lag. Dat viel mee!
Aan het einde van de gang vonden we het nummer dat op de sleutel stond en ik mikte deze in het sleutelgat. Ofschoon op alle deuren een logo met niet roken hing, viel de geur van sigaretten duidelijk waar te nemen. Gelukkig drong de geur de kamer niet binnen.
Meteen ging Elmo op verkenning door de kamer en de badkamer. Vooral de handdoeken trokken zijn aandacht. En ooh baas, wat ligt er hier op de lavabo? Dat ruikt nogal zeg! Dat hebben we thuis niet hé! Neen, die soort van zeep hebben we thuis niet. En wil je nu alles laten liggen?
Terwijl ik de standaard in mekaar stak en Elmo voorzag van vers water, probeerde hij ondertussen de zachtheid van het bed uit. Meer dan plaats genoeg hoor mij baas! En waar ga jij vannacht liggen? Ok, ok, ik kom al van het bed af. Was ik toch al van plan nu je vers water gebracht hebt.
Met lede ogen zag zijn baas hoe Elmo gulzig in het water hapte om zo snel mogelijk het frisse vocht tot zich te nemen. Dat hij daarbij het vast tapijt van de kamer meteen ook een beurt gaf, vond hij blijkbaar niet erg.
Tellen later liepen we samen weer de gang op. Nog snel de laatste bagage ophalen en dan even platte rust. De komst van de lift bood opnieuw hetzelfde scenario. Eerst wilde Elmo er niet in. Dan begon hij zich weer met zijn beeltenis bezig te houden. Hij begon zich warempel van alle kanten te bekijken, de ijdeltuit! Toch sprong hij opgelucht de lift uit en miste bijna zijn bocht op de gladde vloer van de hal. Met onze bagage weer de lift in. Weer het zelfde geintje. De kooi moest plaats bieden aan zes personen maar ik vroeg me af hoe men dacht die erin te krijgen.
Terug op de kamer mocht Elmo zich tegoed doen aan zijn eten.
Na een korte rustpauze, besloot ik hem nog een keertje mee naar buiten te nemen zodat hij zonder ongelukjes de nacht kon door komen. Net toen we de deur wilden openen, stapte naast ons nog iemand de gang op. Om het ongeduld van Elmo niet op de proef te stellen, betraden ook wij de gang.
Een dame, gehuld in een lange met bont afgewerkte zwarte jas, slenterde door de gang naar de lift. Ze stopte en staarde ons verschrikt aan. De reden kon ik niet achterhalen maar het leek alsof we haar betrapt hadden op iets illegaals. We kruisten haar en terwijl ik op de knop drukte om de lift op de juiste verdieping te krijgen, zwiepte achter ons nog een deur open. In de opening verscheen een half naakte man. Geschminkt zoals je foto's kan zien van de Mardi Gras in New Orleans en met groene strepen in het haar.
Ik stond daar en voelde mezelf staren. Met een verwilderde blik bekeek de man ons en opende de mond als wilde hij ons gaan vragen wat er te zien was. Hij bedacht zich echter en met reden: ik voelde spanning in de riem van Elmo opkomen. Een korte ruk bracht Elmo gelukkig  weer tot rust. Terwijl wij de inmiddels toegekomen lift indoken, maakte de man een uitnodigend gebaar met het hoofd naar de dame. Wat die wel van plan waren??
Na onze wandeling langs het strand, zochten en vonden we nog een plaats op een verwarmd terras. Een koppel met een meisje hielden ons gezelschap. Het kind kwam behoedzaam naderbij en Elmo liet zich haar liefkozingen welgevallen. Na een gezellig babbel met haar moeder en vader, wilde de man ook eens van nabij kennis maken met Elmo. Dat was echter dit keer niet naar zijn zin en joeg de arme kerel de stuipen op het lijf.
Terwijl ik mijn pint voor een gewisse val kon behoeden, maakte ik de stumper duidelijk dat Elmo iets tegen mannen had. Als een gestraft kind nam hij opnieuw plaats naast zijn vrouw. Een hele poos later begaven we ons opnieuw naar het hotel. Toch nog te vroeg om al te gaan slapen, dus nog maar even de bar opzoeken. Die lag er verlaten bij en de bediening werd door een verveelde nachtreceptionist waargenomen.
Uit voorzorg had ik Elmo zo geposteerd dat hij deze figuur niet kon aanvallen. Met één oog op het glas en het ander op Elmo mikte hij mijn bestelling op ons tafeltje. Met zicht op de hal, merkte ik dat het nog steeds een komen en gaan was van gasten. Te hopen dat het een rustige nacht zou worden.
Toen het even wat rustiger scheen te worden, besloot ik om onze vertrekken op te zoeken. Elmo sputterde wat tegen bij de lift maar was verder te loom om zich te verzetten. Op onze verdieping stonden de kamerdeuren van het "koppel" op een kier. Er viel echter niets te horen.
Pas tegen de ochtend voegde Elmo zich naast me in bed. Ik had dan toch niet op de grond moeten slapen. Elmo hielp me wel bij het wassen en bij het afdrogen. De handdoek bleef gelukkig heel.
Een uurtje later zoefden de banden van onze auto over het asfalt van de Oostendse straten. We hadden voordien in stijl het hotel verlaten. Hoe meer aandacht Schelmo kreeg, hoe vrolijker hij begon te kijken...
Durf nog eens te beweren dat hij geen ster allures heeft!

Ik ben toch de mooiste!

 

 


Webmaster , all rights reserved.

Last update 25/11/2010