Zaterdagochtend, vijf uur. Het geluid van een alarm dringt de kamer binnen. Het lijkt op dat van onze jongste zoon zijn moto. Half slaapwandelend dus maar even poolshoogte gaan nemen. Buiten teistert de restant van de tropische storm Emma onze buurt. Als ik mijn hoofd buiten steek, krijg ik meteen een behoorlijke geut water over me heen. Fris idee om vandaag naar de kust te trekken merkt onze jongste zoon op. Zijn vader heeft echter al voor andere vuren gestaan dus die laat zich niet meteen afschrikken. Elmo vindt het allemaal gewoon. Die blijft rustig in zijn mand liggen en trekt alleen zijn wenkbrauwen (als hij die al heeft) op als ik hem voorbij stap. Het alarm blijft ondertussen vrolijk verder loeien maar is niet afkomstig uit de garage maar van bij de overburen. Na tien ellendig lange minuten heeft de eigenaar eindelijk de moed gevonden om de buurt zijn rust terug te geven.
Nog even proberen de ogen even te sluiten want binnen iets minder dan een uur moet ik er toch terug uit. Uiteindelijk kruipen de wijzers al richting zeven uur als ik me verplicht om me klaar te maken. Alles vlug de auto in smijten, dan een vrolijke Elmo de koffer in laten wippen en wegwezen. Regenen doet het al niet meer maar de windvlagen kunnen tellen. Met pijnlijke handen (vanwege het knijpen in het stuurwiel) dokkeren we iets voor negen de parking aan de hondenschool in Oostende op. Eerste opdracht volbracht! Elmo is vandaag echter de enige Hovawart. Gelukkig zijn er nog onze vrienden van de school.
Net zoals met de vorige wandeling die Fun4Dogs organiseerde, wacht ons nu wederom een heerlijk ontbijt. Er komen in totaal een vijftigtal wandelaars opdagen. Even prettig gestoord als wij zelf dus. Na een paar kopjes warme koffie, zijn we klaar om op stap te gaan. Medeorganisator Danny vertrekt een poosje voor de wandelaar uit, gewapend met borden en linten. Deze zullen ons weer heel de weg tonen. De routebeschrijving helpt hier en daar om mogelijk omgewaaide borden niet te missen. De zon is inmiddels volop van de partij en de felle wind blaast in het voordeel. Het opwaaiende zand stoort ons op die manier niet. Onze tocht voert ons afwisselend langs de promenade en de duinen richting Bredene. Elmo krijgt ook de vrijheid als de groep voor ons voldoende voorsprong genomen heeft. Hij hoeft zich enkel maar te amuseren met Noah, Bo en Rataplan. De laatste is nog een pupje maar als deze ook eens vrolijk wil beginnen hollen, wordt hij onmiddellijk ter orde geroepen door Elmo. Hij kan zich weer eens lekker uitleven in zijn rol van alfareu. Ofschoon de zee zich stilaan terugtrekt, staan de golven behoorlijk hoog. De branding is meer dan dubbel zo breed en vormt een ziedende massa. De storm heeft ook een flinke hoeveelheid fosfaten omhoog gewoeld en het resultaat is een band vieze schuimende massa die het strand bevuilt. Het is ook de eerste maal de Elmo de zee ziet maar hij heeft duidelijk geen zin om zich aan een duik te wagen. Af en toe merk ik op dat we in het vizier genomen worden door een gelegenheidsfotograaf. Die pendelt tussen de vorige groep en ons in. Zijn foto's hebben ons op het ogenblik dat we dit verslag schrijven nog niet bereikt. Terwijl we gezellig over koetjes en kalfjes kletsen, bereiken we door de duinen de buitenrand van Bredene en de halte voor de middagpauze. "De Hypodroom" Omdat iedereen in ons groepje graag wandelt, lijkt de afstand die we hebben afgelegd eerder aan de korte kant. 't Kan natuurlijk ook de wind geweest zijn die ons makkelijker tot onze bestemming gebracht heeft. We besluiten in ieder geval een lange pauze in te lassen. We verlaten dan ook bijna als laatste groep dit gezellige café en beginnen ons een weg te banen richting Oostende. De wind is nu behoorlijk in kracht afgenomen. Toch worden gezichten gemarteld door het opwaaiende zand. De dames uit ons gezelschap beweerden na aankomst dat ze een gratis peeling gekregen hadden.
Gelukkig hadden de meer dan attente organistoren ervoor gezorgd dat de route hoofdzakelijk beschut lag door de duinen. Daar is het zelfs aangenaam warm. Onze tocht loopt al bijna teneinde, als we nog een stukje geschiedenis kunnen meepikken. In Oostende zijn nog behoorlijk wat overblijfselen van de Tweede Wereldoorlog behouden, zij het in niet al te beste staat. Maar toch, de machtige constructie die vermoedelijk nog door de Duitsers is opgericht, laat geen twijfel over de bedoeling van het geheel. De vijand afschrikken en er verder voor zorgen dat niemand er zou in slagen om heelhuids de kust te bereiken. Niet ver van vertrek en aankomst ligt ook het fort "Napoleon". Dit heeft ook zijn geschiedenis maar dit zullen we zelf moeten gaan opsnorren op het internet want als we het fort betreden, verbieden bordjes de toegang aan onze lieverdjes. Dan maar verder naar de hondenschool. Onze gastheren hebben voor een aantal onder ons een heerlijke pasta klaargestoomd. Die maaltijd, aangevuld met wat gerstenat, schuift makkelijk binnen.
Terwijl iedereen land inwaarts trekt, mag Elmo met mij in Oostende overnachten. In het hotel dat we uitgekozen hebben en in Oostende, beleven we ook nog avonturen maar dat vertellen dan wel een volgende keer.
Ondanks het volledig ontbreken van andere Hovawartjes, was het weer enorm de moeite waard. Onze dank en felicitaties gaan uit naar de organisatoren: Fun4Dogs! Bedankt en volhouden! De volgende wandeling zijn we zeker van de partij.

Voor een impressie van deze fantastische dag klik je maar op volgende link:
http://picasaweb.google.nl/fu4dogs/2008WandelingOostende