|
Vertrek: Aan de kerk van Louise-Marie, een
gehucht enkele kilometers voorbij Schorisse midden in de Vlaamse
Ardennen. Er is meer dan voldoende parkeergelegenheid rond de kerk.
Lengte wandeling: +/- 10km, afhankelijk van de
geraadpleegde bron -- 9,5 à 11km, op erg variërend
terrein, flink stijgen en dalen. Bij regenachtig weer kan de wandeling er
vrij modderig bij liggen. Aangepast schoeisel dus.
Moeilijkheidsgraad voor de hondjes:
Op geen enkel moment kwamen Axel en Jadzea
vast te zitten en wisten zij zich opperbest te amuseren.
Gegevens Kaart:
NGI:
Kaartblad 30-Geraardsbergen, kaartblad 29-Kortrijk. Een kaart
heb je echt niet nodig vermits de weg duidelijk bewegwijzerd is.

|

Jadzea houdt niet van modder. |

Toch vals plat? |

Een echte holle weg... |

Weeral wachten op de rest!! |
Bespreking wandeling:
De Muziekbosroute (+/- 10 km) start aan de kerk van Louise-Marie, een
gehucht gelegen op de grens van Ronse en Maarkedal. Deze natuurwandeling
brengt ons meestal over onverharde wegen of paadjes in een streek met een
wisselend reliëf. We krijgen schitterende gezichten op de vallei van de Trochbeek en het Muziekbos. We komen ondermeer langs het kasteeldomein
Cocambre en de kapel Lorette. De wandelroute werd bewegwijzerd met groene
zeshoeken op houten palen. Zoek aan de kerk in een zijstraatje naar het
eerste bordje.
|

Niet leuk; weer aan de leiband. |

Opgelet, schrikdraad! |

Is 't nu langs hier? |

Wie wil hier nu niet wonen?. |
|

Kopen, dat huis baas! |

Allez baas, waar wacht ge op? |

Vlaanderen op z'n mooist! |

Noodzakelijke hondenpitstop |
Door toedoen van een
collega van Webmaster Peter, kwamen we toevallig een wandelvereniging op
het spoor: "de Tongslepers". Zij hadden dit weekend uitgekozen om de benen
eens in de heuvels van de Vlaamse Ardennen te strekken. Leuke groep, veel
honden en hondjes, ervaren stappers. Nog een goede eigenschap: zij weten
ook waar je onderweg een natje en een droogje kan meepikken. Echt de zweep
op het tempo leggen gebeurt ook niet, dus alle tijd om volop te genieten
van de natuur en de schitterende verzichten. Ondanks het mooie weer vonden
we toch nog een aantal plaatsen met flink wat modder en plassen op onze
weg. Aangepast schoeisel is dus inderdaad geen overbodige luxe. Stijgen en
dalen doet het nooit echt fors. Als het al eens wat steviger omhoog klimt,
duurt het echter nooit lang. Enige minpunt misschien: je kruist regelmatig
wel eens een gewone straat of je moet ze voor een paar tientallen meters
volgen. Verder heeft de plaatselijke organisator van de wandeling niets
aan het toeval overgelaten: mooie en goed onderhouden paden. Onderweg
leren we ook dat het muziekbos zijn oorsprong gevonden heeft in het oude
muz, wat zoveel als moeras wil zeggen. Daarom dat wij geen
muziekinstrumenten tegen kwamen!!
Mooi halverwege vonden we een leuke herberg Ruddershof
(althans, dat
denken wij, want na een aantal streekbieren liet ons geheugen het
behoorlijk afweten). Na afloop van de wandeling reden we terug huiswaarts,
onderweg halte houdend bij "Moeder Stiene". Een zéér gezellige
gelegenheid. Jammer dat de spaghetti behoorlijk lang op zich liet wachten.
Gelukkig waren we in leuk gezelschap: bedankt voor de mooie namiddag,
Annie, Els en Philipe!
|

Een prachtige streek. |

Stille genieter! |

Mensenpitstop... |

Gewoon enig! |
|

Col van eerste categorie. |

Weer in de bewoonde wereld. |

Is het ver? |

Le plat pays, qui est le mien.. |
|