Muziekbos wandeling in de Vlaamse Ardennen.
Wandeling gedaan op 15/08/2004.

Vertrek: Aan de kerk van Louise-Marie, een gehucht enkele kilometers voorbij Schorisse midden in de Vlaamse Ardennen. Er is meer dan voldoende parkeergelegenheid rond de kerk.

Lengte wandeling: +/- 10km, afhankelijk van de geraadpleegde bron -- 9,5 à 11km,  op erg variërend terrein, flink stijgen en dalen. Bij regenachtig weer kan de wandeling er vrij modderig bij liggen. Aangepast schoeisel dus.

Moeilijkheidsgraad voor de hondjes:  Op geen enkel moment kwamen Axel en Jadzea vast te zitten en wisten zij zich opperbest te amuseren.

Gegevens Kaart:
NGI:
Kaartblad 30-Geraardsbergen, kaartblad 29-Kortrijk. Een kaart heb je echt niet nodig vermits de weg duidelijk bewegwijzerd is.

Let op Louise-Marie

Jadzea houdt niet van modder.
Jadzea houdt niet van modder.

Toch vals plat?
Toch vals plat?

Een echte holle weg...
Een echte holle weg...

Weeral wachten op de rest!!
Weeral wachten op de rest!!

Bespreking wandeling:
De Muziekbosroute (+/- 10 km) start aan de kerk van Louise-Marie, een gehucht gelegen op de grens van Ronse en Maarkedal. Deze natuurwandeling brengt ons meestal over onverharde wegen of paadjes in een streek met een wisselend reliëf. We krijgen schitterende gezichten op de vallei van de Trochbeek en het Muziekbos. We komen ondermeer langs het kasteeldomein Cocambre en de kapel Lorette. De wandelroute werd bewegwijzerd met groene zeshoeken op houten palen. Zoek aan de kerk in een zijstraatje naar het eerste bordje.

 

Niet leuk; weer aan de lijband.
Niet leuk; weer aan de leiband.

Opgelet, schrikdraad!
Opgelet, schrikdraad!

Is 't nu langs hier?
Is 't nu langs hier?

Wie wil hier nu niet wonen?
Wie wil hier nu niet wonen?.

 

Kopen, dat huis baas!
Kopen, dat huis baas!

Allez baas, waar wacht ge op?
Allez baas, waar wacht ge op?

Vlaanderen op z'n mooist!
Vlaanderen op z'n mooist!

Noodzakelijke hondenpitstop
Noodzakelijke hondenpitstop

Door toedoen van een collega van Webmaster Peter, kwamen we toevallig een wandelvereniging op het spoor: "de Tongslepers". Zij hadden dit weekend uitgekozen om de benen eens in de heuvels van de Vlaamse Ardennen te strekken. Leuke groep, veel honden en hondjes, ervaren stappers. Nog een goede eigenschap: zij weten ook waar je onderweg een natje en een droogje kan meepikken. Echt de zweep op het tempo leggen gebeurt ook niet, dus alle tijd om volop te genieten van de natuur en de schitterende verzichten. Ondanks het mooie weer vonden we toch nog een aantal plaatsen met flink wat modder en plassen op onze weg. Aangepast schoeisel is dus inderdaad geen overbodige luxe. Stijgen en dalen doet het nooit echt fors. Als het al eens wat steviger omhoog klimt, duurt het echter nooit lang. Enige minpunt misschien: je kruist regelmatig wel eens een gewone straat of je moet ze voor een paar tientallen meters volgen. Verder heeft de plaatselijke organisator van de wandeling niets aan het toeval overgelaten: mooie en goed onderhouden paden. Onderweg leren we ook dat het muziekbos zijn oorsprong gevonden heeft in het oude muz, wat zoveel als moeras wil zeggen. Daarom dat wij geen muziekinstrumenten tegen kwamen!!
Mooi halverwege vonden we een leuke herberg Ruddershof
Mensenpitstop...Zoek de Hovawart...(althans, dat denken wij, want na een aantal streekbieren liet ons geheugen het behoorlijk afweten). Na afloop van de wandeling reden we terug huiswaarts, onderweg halte houdend bij "Moeder Stiene". Een zéér gezellige gelegenheid. Jammer dat de spaghetti behoorlijk lang op zich liet wachten. Gelukkig waren we in leuk gezelschap: bedankt voor de mooie namiddag, Annie, Els en Philipe!
 

 

 

 

 

Een prachtige streek.
Een prachtige streek.

Stille genieter!
Stille genieter!

Mensenpitstop...
Mensenpitstop...

Gewoon enig!
Gewoon enig!

Col van eerste categorie.
Col van eerste categorie.

Weer in de bewoonde wereld.
Weer in de bewoonde wereld.

Is het ver?
Is het ver?

Le plat pays, qui est le mien.
Le plat pays, qui est le mien..

 

 


Webmaster , all rights reserved.

Last update 25/08/2011