|
Vertrek: Vanaf de ruime en gratis
parkeergelegenheid voor de camping
BeNeLux in La
Roche: Rue de Harzé 14. Lengte wandeling: +/- 13km, op erg variërend terrein, flink stijgen en dalen, ongeveer 2,5km langs de openbare weg. Aangepast schoeisel noodzakelijk: gras, rotsen, waterpartijen, modder, boomstronken,... Moeilijkheidsgraad voor de hondjes: Op geen enkel moment kwamen Jadzea, Dunja, Naboo en Obi vast te zitten en wisten zij zich opperbest te amuseren. Wel af en toe opletten wanneer zij een "wildspoor" aantroffen. Een lange lijn kan het plezier van de Hovawartjes dan accentueren. Alhoewel de wandeling als zwaar aangeduid wordt, valt het echt wel mee.
Gegevens Kaart:
Bespreking wandeling:
We stijgen langs het pad
verder door tot we opnieuw de N89 bereiken. Die mogen we dan eerst
oversteken. De lokale houthakkers hebben er wel een zootje van gemaakt.
Het pad ligt er letterlijk bezaaid met boomstronken, zo erg zelfs dat we
verplicht zijn onze eigen weg door het bos te zoeken. Na wat klauteren
daalt het pad terug naar de grote baan. Dit maal is er geen ontkomen aan
en moeten we opnieuw treintje vormen in de berm. Als we na iets meer dan
een kilometer opnieuw van richting wijzigen, komen we via een poortje in
een jacht gebied. Op dat moment zijn we al ruim 2 uur onderweg en is het
tijd om even halt te houden. Hongerige spijzen en dorstigen laven staat
vooraan op het verlanglijstje. Zonder het te beseffen, bevinden we ons
op het keerpunt van de wandeling. Na een verkwikkende pauze zetten we de
weg voort door het domein. Van daar loopt het pad ook steeds in dalende
lijn. Blijkbaar is er ook veel wild aanwezig, want spoedig vangen zowel
Obi als Naboo een spoor en lijkt het de beste oplossing iedere hond maar
weer aan te lijnen. Een lange lijn is dan wel prettig. Zo kunnen ze nog
een beetje van de weg afdwalen. Eens het hek van het jachtdomein achter
ons gesloten, krijgt de meute weer de vrijheid. Steeds dieper dalen we
nu af in de vallei terwijl de regen met bakken naar beneden striemt,
doemen spoedig de eerste huizen op aan de horizon. Bij weer een volgende
bocht staan we meteen weer op het asfalt en zit de pret er voor onze
Hovi's die dag op. Een kleine herberg waar we dan even voor de regen
willen gaan schuilen, is reeds volzet door andere fanatieke wandelaars.
Er zit dan niets anders op dan onze route te vervolgen. Gelukkig laat
het weer zich ook nog van een betere kant zien. Als we de rand van La
Roche bereiken, is zelfs een waterzonnetje al van de partij. Ons een weg
banend door de drukke straten, laten we ons even later neerploffen op
één van de vele terrasjes. Eigenlijk is dit het eindpunt van de officiële wandeling maar wij hebben later die dag nog een afspraak in
Les Nymphes. Het laatste stukje
naar het restaurant dient enkel nog om eventuele stramme spieren even
terug los te werken. Les Nymphes is een mooie zaak onder Nederlandse
zaakvoerders. We mogen er rekenen op een goede ontvangst en het eten mag
er ook best wezen.
|
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)