Lengte wandeling: +/- 13km op erg variërend terrein, een paar maal flink stijgen en dalen, door een 1,3km lange tunnel en één maal door de Semois waden.

Moeilijkheidsgraad voor de hondjes:  Op geen enkel moment kwamen Dunja en Jadzea op deze wandeling in de problemen, onderweg was er voldoende water te vinden, maar hun tong hing toch ver uit hun bek. Schaduw was langs de volledige route geen probleem.
Te voorzien: zaklamp en aangepast extra schoeisel om door de rivier te waden.

Gegevens Kaart:
NGI: 1/25.00067/3-4. Normaal gesproken heb je niet echt een kaart nodig, de uitleg uit het boekje zou voldoende moeten zijn. Echter in de loop van de jaren verandert de omgeving vaak, zodat verloren lopen wel tot de mogelijkheden behoort. Een stafkaart kan op zo'n moment zijn waarde bewijzen, alsook een kompas. Op deze wandeling liet de beschrijving ons niet in de steek. Wel soms een beetje zoeken na de spoorwegtunnel.

Bespreking wandeling:
Voor wie een stukje vergeten Ardennen wil doorkruisen, moet zeker eens tot in Herbeumont afzakken. Voor de meeste Vlamingen niet bij de deur maar niet minder de moeite waard. Het centrum lag er bij ons bezoek bijzonder rustig bij en dit zelfs in volle vakantieperiode. Vanaf de Grand Place vertrokken we richting voormalig stationsplein. Vanaf dit punt dook de route de natuur in. Bijna vlak verliep de eerste kilometer tot aan het viaduct van Herbeumont. Gezien de beveiligingen die er door de gemeente werden op aangebracht, ziet het er niet naar uit dat men dit knap staaltje architectuur in de nabije toekomst wil vernietigen.
 

Zoals beschreven, kom je weldra oog in oog te staan met de gapende opening van de tunnel. Er is wel een hek geplaatst in 2004 maar de toegang is nog steeds open. Vergis je niet: ook al zie je het einde van de tunnel voor je, de afstand is 1,3 kilometer en een zaklamp is in dit geval onontbeerlijk. Toen wij de wandeling deden was het behoorlijk warm en dit stuk tunnel bracht even een aangename verfrissing. Het bouwwerk is wel aan herstelling toe. Op regelmatige plaatsen heeft het water zich een weg gebaand door het dak van de tunnel. Je kon er makkelijk een douche nemen. Eens de tunnel uit was het even opletten. Vlak achter de eerste elektriciteitspaal vertrekt links een padje naar boven. Eens uit de bedding van de spoorweg, verliep de wandeling weer redelijk vlak. Even moesten we onze hondjes weer aanlijnen om "de grote baan" over te steken. Dan dook de route opnieuw het bos in. Dan was het afdalen tot aan de Semois. Langs dit stuk van de rivier is het echt aangenaam verpozen. Nauwelijks een levende ziel te bespeuren Enkel onze voetstappen op het verharde bospad en het gehijg van onze honden verbraken er de absolute rust.

Even verder bereikten we "het keerpunt". Halfweg dus. Stevige picknick tafels en dito banken nodigen uit om hier even neer te strijken en wat te eten. De in de beschrijving genoteerde eiken hebben wij helemaal niet meer gevonden. Na een rustpauze van iets meer dan een half uur, vervolgen we onze weg. Het is inderdaad uitkijken naar het pad dat je naar de kam voert. Gelukkig heeft de auteur altijd nauwkeurig zijn aantekeningen bijgehouden en kan je alleen maar mislopen als je de andere kant op kijkt. De klim was fors en telkens als we hoopten dat we de laatste "tand" van de bergrug bereikt hadden, kwam er nog eentje verderop ons uitdagen. We troffen er ook sporen aan van een bosbrand. Mogelijk lag een blikseminslag aan de basis. Nadat we het hoogste punt van deze helling bereikt hadden, mochten we terug afdalen richting Semois. Even voerde het pad opnieuw de hoogte in, langsheen een grotje. Het zal ooit wel een bedevaartsoord geweest zijn. Twee beelden werden er in de rots geplaatst ter verering. Eén ervan was onmiskenbaar een Mariabeeld. Eens deze plaats voorbij bleef het pad dalen tot aan de rivier. Het was dus geen grap: schoenen uit en dan de Semois doorwaden. Wij misrekenden ons wel wat betreft de diepte van het water én van de ondergrond van de bedding. Het water reikte bijna tot aan ons middel en op sommige plekken bleken grote rotsblokken verborgen te liggen. Meestal glibberig maar af en toe ook met scherpe kanten. Oppassen is hier dus wel de boodschap, zeker ook aan de overzijde. Dit "strandje" lag bezaaid met puntig en scherp steenpuin. Wij hadden ook een stelletje supporters aan de overkant. Die hadden ons maar al te graag kopje onder zien gaan. Pech want wij bleven overeind. Op de andere oever is alweer een picknick plaats ingericht met mogelijkheid tot barbecue. Vanaf deze plek is ook ideaal om met je hond wat in het water te spelen. Dan moet je wel zwemkledij aan hebben natuurlijk. Vanaf dit punt zit je eigenlijk zeer dichtbij Herbeumont. De rivier trekt hier nog een ruime bocht naar links. In de buik van deze bocht ligt een gerestaureerde, eeuwenoude priorij. De vrome monniken hebben plaats geruimd voor exclusieve hotelgasten. Geen spek voor onze bek maar wel een mooi gebouw. Toen even verder het viaduct opdoemde, wisten we dat de kring bijna gesloten was. De laatste loodjes wogen ook bij ons zwaar. Eerst flink uit de doppen kijken dat je het bospad naar Herbeumont niet miste en dan 40 meter steil omhoog! Zonder enige aankondiging stonden we pardoes terug in de bewoonde wereld. Dit bospad mondde blijkbaar uit op één van de weinige straten van Herbeumont. Nauwelijks een kwartiertje later wandelden we terug door het park dat we eerder die dag in de andere richting doorkruist hadden. In de tuin van La Châtelaine konden in alle rust genieten van een democratisch pintje. Eten kon echter pas vanaf 18:00 uur. Zolang wilden we hier nu ook weer niet vertoeven en dus kunnen we jullie geen informatie verstrekken over de kwaliteit van het eten. Wel zeker was dat onze hondjes er vrije toegang hadden. Dat ze er ook nog in de schaduw en op een grasveld konden uitrusten spreekt nog meer in het voordeel van de eigenaar van La Châtelaine.
Wandeling warm aanbevolen!
 

Heerlijk in het water!	De hongerigen spijzen.	Dit padje mag je niet missen!	Stevig de hoogte in!
Hier een beetje naar links rechtdoor.	Het water kwam toch wat hoger dan verwacht.	De priorij.	De laatste steile klim!