N° 11: Comblain-au-Pont: Les Tartines en Les Roches Noires 14/05/2006.
|
Vertrek: Centrum Comblain-au-Pont nabij het oude
spoorwegstation aldaar. Hier vind je ook voldoende parkeergelegenheid. Lengte wandeling: +/- 11km op erg variërend terrein, flink stijgen en dalen en zelfs even kruipen... Moeilijkheidsgraad voor de hondjes: Op geen enkel moment kwamen Dunja en Jadzea op deze wandeling in de problemen, al hing hun tong wel bijna op hun tenen.
Gegevens Kaart:
Bespreking wandeling:
Aan de andere kant van de ongeveer 2 à 3 meter lange tunnel gekomen, Wacht reeds de volgende hindernis. Met wijd opengesperde muil gaapt een steile afdaling, wachtend om onversaagde avonturiers te verslinden. Eén misstapje kan je minstens wat schaafwonden opleveren. Peter mocht dit ook aan den lijve ondervinden. Gelukkig voor hem zonder veel erg. Zoals nog verder in het boekje beschreven staat, zijn we natuurlijk ook even tot aan een punt geweest van waaruit je de vallei kan over schouwen. Adembenemend uitzicht, dat wel! Meters dieper lopen we naar rechts. Daar wacht een frisse bron op onze hondjes die dankbaar hun dorst lessen. Terwijl zij proberen al het water uit de bron op te slurpen, genieten wij ondertussen van de stilte en de charme van de omgeving. Een met mos bedekte vijver, helemaal afgezoomd met struiken en links in de verte zie je het vertrekpunt nog net liggen. Voor zij die de kelk, of beter zware boterham want dit waren dus Les Tartines, van vorige passage liever aan zich laten voorbij gaan, kunnen mogelijk via de achtertuin van het nabije rustoord ook deze plek bereiken. Vanaf deze plek is de wandeling nog wel inspannend maar verder zonder gevaar voor lijf en lede.
Wie daalt in de Ardennen,
mag er mee rekenen dat het weldra ook terug stijgen is. Heel gestaag
winnen we terug aan hoogte, een bos doorkruisend. Wat verder kunnen we
het tempo wat opvoeren als we een weiland oversteken. Dan is het afdalen
tot in Comblain. Daar houden wij halt in één van de leuke taveernes die
het plaatsje rijk is. Na een verkwikkende rustpauze en reeds over de
helft van de af te leggen weg, beginnen we andermaal met een stevige
klim, dit tot boven op de zwarte rotsen. Onderweg valt zelfs nog van
modern beeldhouwwerk te genieten. De route over Les Roches Noires, zoals
beschreven in het boekje, is niet meer toegankelijk zonder gids en
gelukkig maar! Het "normale" pad brengt je ook weer op de beschreven
route, zolang je boven maar naar rechts afslaat. Ook leuk om weten is
dat je na de laatste klim en dus ook in de finale afdaling, je
regelrecht door de toenmalige linies van het 18e eeuwse Franse leger in
hun strijd tegen de Oostenrijkers. Waar in ons landje hebben grote
legers niet tegenover elkaar gestaan? Loopgraven en kuilen waar
vermoedelijk de artillerie opgesteld waren zijn nog duidelijk zichtbaar.
Het blijft nu verder afdalen tot aan de Ourthe. Overal waar de wandeling
aan de Ourthe langs gaat, zijn er mogelijkheden om je lieveling te laten
drinken of te laten zwemmen. Wel opletten op het debiet van deze stroom.
Dit was bij onze aanwezigheid redelijk hoog en kon mogelijk een
zwemmende hond in problemen brengen. Terug in Comblain-au-Pont hebben we
ons op het eerste beste terras laten vallen. Eetgelegenheden hebben we
hier niet gezien. We hebben er eerlijk gezegd ook niet achter gezocht!
|
Webmaster , all rights reserved.
Last update 25/08/2011
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)