|
Vertrek: Vanaf de parking recht tegenover de
jachthaven van Beez.
Lengte wandeling: +/- 8 km op goed bewandelbaar
terrein
terrein, slechts 1 steilere en 1 langere zachte helling.
Moeilijkheidsgraad voor de hondjes:
Elmo en Jadzea hoefden slechts één maal
geholpen te worden om een rotspartij van twee meter af te geraken.
Gegevens Kaart:
NGI:
Kaartblad 47/3-4. een kaart/GPS kan je wat helpen om op het
juiste spoor te blijven in het laatste deel van de wandeling, de
omgeving is net iets te veel veranderd om zonder problemen verder te
geraken.
Bespreking wandeling:
Parkeren doe je dus langs een hoofdweg. Opletten als je de hondjes uit
de wagen laat! Elmo had ons bevel om te blijven gewoon genegeerd en
stond in een zucht op de baan. Gelukkig kwam er op dat ogenblik geen
auto aan. Vanaf de parking stap je een stukje naar de brug die je
oversteekt. Meteen daarna links, naar de klimrotsen van Beez. Dit
rotsmassief sluit naadloos aan met dat van Marche-Les-Dames. Toen wij
over het pad stapten langs de rotsen, waren deze ingenomen door een
kolonie Noorderburen. Elmo wilde er een paar de rotsen opjagen maar
bedacht zich bijtijds. Iets verderop mondt een pas uit in de vallei.
Daar begint de klim naar de kam van de rotsen. Er zit een stukje in dat
behoorlijk steil is. Uitkijken geblazen!
|
Voldoende parking, start richting brug. |
Over de brug dit padje in... |
Volg het pad langs de klimrotsen. |
Toch een leuke omgeving! |
Het spoor bijster
geraken, doe je hier nauwelijks. Gele pijlen, strepen of bollen wijzen
de weg. Eens op de kam heb je tijd om uit te hijgen. Het pad blijft over
de gehele lengte van de kam behoorlijk breed. Blijf vooral de gele
markeringen volgen.
|
De gele pijl op de boom volgen. |
Komaan baas! Hop naar boven! |
De jachthaven van Beez. |
Volg dit pad bovenop het rotsmassief. |
Daar waar de wegen
splitsen, hou je gewoon rechts aan. Zo blijf je dicht bij de
afgrond. Als je in de buurt komt van Marche-Les-Dames komt, kan je uit
veiligheid maar beter je Hovawart aanlijnen. De afgrond is nu
vervaarlijk dicht bij. Een kleine misstap zou er wel eens voor kunnen
zorgen dat je lieveling ruim honderd meter lager te pletter stort! Dat
er een domein van para's vlakbij is, wordt je gewaar aan allerhande
kabels die rond bomen gespannen werden. Zo ook een set die een steile
kleine kloof overbrugt. Zonder hondjes hadden we deze "brug" wel
gebruikt maar nu lieten we het maar even zo. Het uitzicht was er in
ieder geval niet minder om. Na deze kloof begin je links de weg te
volgen in dalende lijn naar een andere hoofdweg. Eens je die bereikt
hebt, draai je links af. De baan brengt je langs de ingang van een
klooster.
|
Eigenlijk volgen we geruime tijd deze gele bol. |
Achter deze muur viel Albert I van de rotsen. |
Volg Jadzea, zij kent de weg! |
Hoog boven de Maas, let op je hondjes! |
Blijf de baan volgen,
voorbij de grot en de voormalige vijver. Daar voorbij, linksaf over een
rooster. Dan is het weer klimmen geblazen. Gestaag maar niet aflatend.
Je zou van minder moe worden... Als wij halverwege de helling gekomen
waren, kwamen we sporen van bosontginning tegen. De weg was al modderig
maar met de tractorsporen werd het al helemaal een modder festijn.
Hier oefenen de paracommando's.
|
Afdalen tot op de weg naar
Marche-Gelbressée. |
Even de pootjes afspoelen...
|
Zonder hondjes kan je dit klooster bezoeken.
|
|
Wij kunnen best tegen
wat modder en vooral Elmo kan hier zeker van genieten! Na
puffend en hijgend de "kam" van de helling te hebben bereikt,
houden we even halt. Meteen het signaal voor onze Hovi's om even
lekker lui te gaan liggen. Dat onze rust wat verstoord wordt
door een paar groepjes scouts, schijnt hen niet te deren. Jadzea
doet zelfs niet eens de moeite om op te kijken. Wat later
vervolgen we onze weg. Het wordt nu veel moeilijker om voort te
gaan op de beschrijving van het boekje. Het landschap biedt een
aantal mogelijkheden om lekker fout te lopen. Gelukkig vinden we
na een beetje heen en weer stappen een pad dat ons naar de
tunnel onder het spoor zal brengen. Ook hier tref je nog af en
toe een verloren gele markering aan. |
|
Het klooster met bijhorende kapel. |
De grot van Lourdes. |
Dit was de grote vijver... |
Over deze rooster lekker stijgen... |
|
Terwijl we nu flink dalen, zien we onder ons de loop van een
stortbeek. Op dit ogenblik staat het hele geval droog, zoals we
mogen vaststellen. We volgen deze beek links naar beneden. Net
als we denken dat het een eenvoudige afdaling zal worden, worden
we gestopt door een, zij het uitgedroogde, waterval. De beek
overwint hier op geen afstand een verval van meer dan twee
meter. Tijd om zelf even het voortouw te nemen. Behoedzaam
helpen we onze hondjes voorbij de hindernis. Hen schijnt het
eigenlijk niet te storen. Vooral Elmo meent dat hij geen hulp
nodig heeft en duikt in twee gemikte sprongen de waterval af.
Als ook Peter en Jadzea afgedaald zijn, vervolgen we het
slingerende traject van de beek. Dicht bij de Maas mondt de beek
uit in een tunnel. De tunnel onder de spoorlijn. Wie het nog
avontuurlijker wil maken, kan altijd het leven wagen om de
tunnel links te laten liggen en gewoon de sporen over te steken.
Let wel, dit is absoluut verboden en er staan zeer hoge boetes
op! Wij namen dus gewoon de tunnel. Een laatste stukje omhoog en
je staat pardoes opnieuw op de baan. Links in de verte zie je de
parking reeds.
Kleine voetnoot: geen tocht om te ondernemen bij slecht weer. |
Toch een echte kuitenbijter... deze helling!
|
Hier wordt het lastig met alleen de
beschrijving. |
Even een korte rustpauze.
|
Jawel, hier loopt een pad!
|
Links door de rivierbedding. |
Hier moeten de hondjes even wachten. |
Hier hadden de hondjes dus wat hulp nodig. |
Zoek de doorgang... |
De tunnel onder de spoorweg. |
Een stukje langs de baan, de parking in zicht. |
|
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)