)
Nu de tante haar zevende verjaardag in aantocht is, wordt het misschien
tijd om eens even terug te blikken op de afgelopen twee jaar.Twee jaar geleden leefde Pepper nog zalig geborgen onder de bescherming van Aiko. Ze hoefde zich om niks te zorgen. Aiko stuurde haar aan maar zolang ze hem niet lastig viel, kon ze eigenlijk doen en laten wat ze wou. Pepper mocht ook overal mee naar toe en vergezelde ons op alle wandelingen van Hovawartinfo. Jammer dat Aiko dat niet meer aankon. In de voetsporen van haar tante B’Elanna stappen deed ze wel niet wat wedstrijden gehoorzaamheid betrof. Ze deed dat helemaal niet graag en haar palmares zag er eerder uit als een wieleretappe met veel cols maar zonder de hoge toppen. Speuren vond ze ook maar niks. Wat genoot dan haar voorkeur? Die voortreffelijke behandeling als prinses! Uiteraard had haar baasje haar die status aangereikt maar die had ze zelf meer dan gretig in ontvangst genomen en er dan nog eens mateloos van geprofiteerd ook. Vorig jaar begon haar wereldje wat in te storten. Had alles te maken met de komst van dat blond spook waar ze de eerste maanden niets mee te maken wilde hebben. Door de tanende kracht van Aiko, besloot ze op een bepaald moment dan toch maar van haar voetstuk af te komen en met de opvoeding van dat ongeleid projectiel te beginnen. Waarschijnlijk deed ze het niet van harte want het zorgde voor een behoorlijke en helaas negatieve verschuiving in haar gedragingen. Van ijdele prinses naar bitch: het leek allemaal dicht bij elkaar te liggen. Toen Aiko ons verliet, liet hij een treurende en vertwijfelde Pepper met haar neefje achter. Ze zocht en vond troost bij haar baasje maar haar steunen kon hij slechts met mondjesmaat. Timo had inmiddels de poorten naar de pubertijd wagenwijd open gezwierd en begon onze prinses te belagen met als enige doel de heerschappij over de roedel te verwerven. Pepper kreeg het dus hard te verduren. Vanop een afstand bekeken, leek het of ze het onderspit zou gaan delven. Telkens wanneer ze de kleine prins diende te corrigeren, stond haar blik op onweer. Acteren moest ze niet: ze was gewoon heel boos. Bond Timo niet snel genoeg in, mocht hij het op een lopen zetten met een ziedende Pepper in zijn zog. Kreeg ze hem te pakken, rolde Timo ten teken van overgave meteen op de rug. Had ze haar punt gemaakt, richtte ze zich op en keek me vaak vragend en een beetje angstig aan. ) Zonder woorden maar met een gemeende glimlach beloonde ik telkens haar actie. In antwoord zag ik meteen haar lichaam ontspannen. Wat er zich de laatste weken afspeelde was heel boeiend en tegelijk grappig. Met haar ervaring draaide ze een rad voor de jonge ogen van Timo. Begon hij puppykuren uit te halen, deed ze lustig mee. Iets minder leuk natuurlijk wanneer twee Hovawartjes het nodig vonden om het uitzicht van de tuin wat aan te passen, postbodes de stuipen op het lijf joegen of pakjesdiensten het uitleveren van onze bestellingen tot een helse opdracht maakten. Rode draad bij alles: de triomferende blik van onze prinses met fonkelende pretlichtjes die door haar ogen dansten. Was Pepper een paar maand geleden nog wat stuurloos overgekomen, zo straalde ze nu meer en meer vertrouwen uit. Dag na dag verstevigde ze haar positie maar liet Timo in de waan dat hij de bovenhand had. Een stevig bewijs hiervan was de manier waarop ze Timo tot vertwijfeling kon brengen. De kleine prins had en heeft een absolute zwak voor knabbels van hertengeweien. Ongeacht het aantal aanwezige knabbels, hij wou er steeds en overal de controle over hebben. Met een guitige Pepper in de buurt lukte dit natuurlijk maar half en noopte Timo er zelfs toe om zijn favoriete knabbel mee te sleuren om even in de tuin een behoefte te doen. De aanblik van zijn beteuterde snoet was gewoon onbetaalbaar wanneer hij mocht vaststellen dat zijn tante zich inmiddels over een andere knabbel had ontfermd. De puber bleef geen andere optie dan die dekselse tante vanop een afstand gade te slaan. Maar het kon nog beter volgens Pepper! Het volstond om zich in de onmiddellijke omgeving van een knabbel binnen een strategisch belangrijke afstand neer te vleien. Het liet haar toe zich in zijligging uit te strekken en daarbij de ogen half te sluiten. Geen Timo die het zou aangedurfd hebben om die knabbel daar weg te halen. Hij mocht immers al vaker kennis maken met de scherpe tanden van zijn tante, de witte strepen en vlekken op zijn snoet als stille getuigen met zich dragend. ) Daar
lag hij dan zachtjes kwijlend te gapen. Had Pepper toevallig de favoriet
gekidnapt, bestond de kans dat Timo zelfs begon te jammeren. Afhankelijk
of de prinses goed of slecht gemutst was, trok ze ofwel haar lip op ofwel
deed ze alsof ze sliep en gunde hem de toegang tot die knabbel. Was ik in
de buurt, opende de prinses haar ogen en liet duidelijk blijken hoezeer ze
hiervan genoot. Timo mocht dan nog jong en onervaren overkomen, je kon
moeilijk ontkennen dat hij er niet alles aan deed om toch maar op te
schuiven in de hiërarchie. Helaas voor hem zou de weg naar de top wel eens
heel lang kunnen uitvallen.Zijn probleem: Pepper had en heeft een sterke band met haar baasje en daar kan ze enorm veel kracht en zelfvertrouwen uit tanken. Tot op heden bestond er ook geen enkele reden waarom hierin iets zou moet gewijzigd worden. Wil Timo toch naar de top, zo zal hij voor zijn baas moeten kiezen. Tot dan is Pepper de huidige nummer 1. Was het al haar bedoeling geweest om haar troon te behouden, zo is ze er tot op heden zeker in geslaagd.
|
)