Dan heb je vakantie en je hebt 14 dagen vol plannen en afspraken gestopt. De eerste week verliep rimpelloos en volgens plan. Op 5 mei brachten we Ferni, fokster van Pepper, nog een bezoek en rolden dan rustig naar huis. Na het avondeten had baasje zich even te rusten gelegd om een beetje te bekomen. Toen die enige tijd later wakker werd, kreeg die meteen een vreemde mededeling: of hij eens wou komen kijken... Daar waar Pepper gestaan had, bevonden zich vlekjes op de vloer. Het schemerde maar het was meteen duidelijk dat dit bloedvlekjes waren. Pepper even gecheckt op verwondingen maar toen dat dit resultaat negatief bleek, restte enkel nog de rest van haar geslacht. Even een stukje keukenrol en dan zachtjes tussen de achterpootjes strijken. Bingo! Pepper was inderdaad loops! Dat werd dus een (rode) streep door de plannen van de tweede week vakantie. Geen nood want er waren nog alternatieve bezigheden genoeg. Zolang Aiko niet te veel interesse voor haar kreeg, konden ze voorlopig nog samen blijven.

Met negen en een halve maand loops worden vonden we nogal vroeg maar toen we achteraf eens gingen kijken wanneer Dunja voor het eerst loops geworden was, bleken die twee niet zo gek ver uit elkaar te zitten. Dunja was misschien een halve maand ouder geweest. Met Dunja en Axel was het een groot avontuur geweest omdat ons huis toen er niet op ingericht was. Nu konden we Pepper en Aiko alsnog van elkaar scheiden zonder dat er deuren dicht moesten. Aiko kreeg wel vanaf dag 1 z'n eten nu in onze woonkamer zodat hij al aan het idee kon wennen. Pepper mocht 's avonds nog bij ons blijven maar slapen moest ze in de keuken met het hekje dicht. Zo konden ze elkaar nog zien maar verder niks. Het was vooral aangenaam om vast te stellen dat de chip die Aiko had ingespoten gekregen, blijkbaar nog steeds werkte of tenminste zijn hormonen niet in de war lieten gaan. Zo verliep onze laatste week vakantie zonder hindernissen. Zondag 12 mei begon Aiko dan toch wel heel veel interesse te tonen voor z'n kleine zus en uit voorzorg ging vanaf dat moment de deur tussen de keuken en de woonkamer onverbiddelijk dicht. We hadden gevreesd dat Pepper zou beginnen janken maar het bleef zeer stil, langs beide kanten van de deur overigens. Ondertussen was de fokster ook al op de hoogte en die had meteen verteld hoe het er bij haar aan toe ging. We hadden twee opties: ofwel wist je dat Pepper loops was maar vond je geen druppels ofwel kon je emmer en zwabber in stand-by houden omdat ze overal haar sporen na zou laten. Pepper koos bewust voor optie 2... Elke ochtend en elke avond de keukenvloer reinigen. Leuke bezigheid!

Aiko had al eens achter gesloten deuren moeten leven en had hier dus duidelijk geen probleem mee en voor Pepper was het nieuw maar ze paste zich wonderwel aan de nieuwe situatie aan. Voor ons was het weer een hele aanpassing... Waar de normale routine er uit bestond om ons duo voor en na het eten samen buiten te laten, moest dit nu gescheiden gebeuren en nam dus dubbel zoveel tijd in beslag. Eten verdelen moest ook net iets anders... eerst Pepper, dan Aiko. Tijdens de ochtendspits mochten ze ook altijd 3 keer naar buiten. Het ging nu ook nog maar er moest gewoon meer tijd voorzien worden.

Bijkomende attractie: buurhond Max. Pepper had altijd al een boontje voor deze Franse jachthond. Pepper zou Pepper niet wezen als ze Max niet zou gaan uitdagen. Hij werd bijna knetter van haar gejammer. Beleefdheidshalve dan maar onze buurman ingelicht over Pepper haar toestand. Die liet echter meteen weten dat hun teefje ook net loops geworden was en dat Max een paar weken op hotel zou gaan. Het kon niet verhinderen dat Pepper de dagen na z'n vertrek toch nog de wacht op trok aan de omheining. Haar lieveling zou zo eens moeten opdagen...

Bepaalde routines bleven voor Pepper behouden: ze kon het nog nooit laten om papier te versnipperen en dat al van het moment dat ze dit maar te pakken kon krijgen. Ze beperkt haar hobby ook maar tot 1 stuk per keer en per dag. Wij moesten dus iedere dag voor iets "nieuws" zorgen. Versnipperen doet ze ook alleen maar aan de achterdeur, nooit ergens anders.

Nog een weekje en we hebben haar eerste loopsheid achter de rug en kan ons duo opnieuw samen ravotten. Toegegeven: het was wat ongemakkelijk en Pepper is een vuile madame maar als het aan haar baasje ligt, zal dit voor de rest van haar leven zo blijven. Enkel als haar gezondheid op het spel zou staan is sterilisatie een optie.

Nu nog afwachten of ze zich anders gaat gedragen als ze terug naar school mag en terug mag gaan speuren. Een bad staat haar in ieder geval al te wachten...