Dat Jadzea geen inspiratiebron zou zijn voor meer verhalen is een beetje overdreven... Maar het is nu eenmaal zo'n voorspelbare hond dat je er gewoonweg niet meer bij stilstaat.
Dat ze goed is in acteren dat kon je al in vorige verhalen lezen. Ze blijft dit ook op haar 7jaar 1/2 nog steeds perfectioneren. Zo doet ze steeds alsof ze alles doet om jou een plezier te doen, zelfs als je wil vertrekken om te gaan wandelen moet ze eerst nog even de schijn wekken dat ze eigenlijk liever de thuisbasis blijft bewaken en alleen na wat aandringen stapt ze in de wagen. Op grotere wandeling met soortgenoten blijft ze naast het been van haar baasje lopen en doet iedereen geloven dat zij de gehoorzaamste hond uit het gezelschap is. Ga je er alleen mee wandelen dan ziet ze haar baasje zo goed als niet staan.
Waken, haar voornaamste Job, wil ze dan wel weer eens overdrijven. Zo ziet ze alles wat op haar toekomt als een bedreiging...
Laatst nog liet ze haar baasjes hart een paar slagen overslaan toen ze een aankomende auto tot staan wilde brengen. Jaarlijks trekken we er namelijk met een aantal collega's op uit in de Belgische Ardennen/ Hoge Venen. In zo'n gebied moet je wel aan het wandelen slaan: prachtige omgeving met rustige wegen waar bijna geen auto langs komt. Bijna dus! Enkele ogenblikken na het uitstappen verwittigde Jaak mij dat er een van die zeldzame auto's aan kwam rijden. Net als ik Jadzea 's "lus" wilde aanklikken zette zij het op een spurt luid blaffend recht naar de auto! De bestuurder ging vol op de rem en Jadzea botste op de gelukkig tot stilstand gekomen voorbumper. Toch nog een doffe bonk. Gelukkig zonder lichamelijke of stoffelijke schade. Maar wat er dan allemaal door je hoofd gaat... gelukkig gaf de wandeling voldoende tijd om tot rust te komen.
Moest je het nog niet opgemerkt hebben, Jadzea haar snoet spreekt echt boekdelen. Je moet echt niet veel moeite doen om te achterhalen wat ze nu weer aan het denken is: Tijdens de wekelijkse gehoorzaamheidstrainingen, om er maar enkele te noemen, is er een oefening waar je je hond moet terugsturen naar een aangegeven plaats. Op het moment dat je dan het bevel "terug naar je plaats" geeft dan bekijkt ze jou met een blik van: "Hela ik kom wel juist van die plaats hé en nu wil je dat ik weer naar daar ga? Weet jij wel wat je wil??!"  Tijdens een wandeling "in vrijheid" zet ze haar blik op van: "baas ga jij maar ik wacht hier wel!" En zo heeft zij voor elke oefening wel een verschillende blik klaar. Wil je weten welke? Kom dan maar gerust eens kijken op een van haar trainingssessies.
Thuis is Jadzea de zelfstandigste hond die je je maar kan voorstellen. Haar mand is de plaats waar je haar meestal kan vinden. Maar de minste kans om naar buiten te gaan zal ze niet onbenut laten. Duurt het een beetje te lang volgens haar goesting dan komt ze jou persoonlijk de deur wijzen, met een natte snoet in je gezicht of een duw tegen je been.
Staat de deur open dan zal je Jadzea zelden binnen vinden. Meestal ligt ze dan op het tapijtje voor de deur. Zodra ze dan merkt dat haar baasje buiten komt spurt ze, onder luid geblaf, naar de poort ook al is daar niets te bespeuren. Net alsof ze wil zeggen: "Ik lag hier te waken hoor baas"! De uitspraak van de buren: "als jij er niet bent dan horen we ze niet" is hier een goed voorbeeld van.
Nochtans, ergens is het wel een speelvogel hoor. Bij momenten zie je echt pretlichtjes in haar ogen en weet je dat er iets te gebeuren staat: meestal een geveinsde aanval met wat vriendelijk bijt en trekwerk. Of pakt ze plots een stok en wil ze spelen. Meestal is die aanval van inspanning na vijf minuutjes weer voorbij en gaat alles weer rustig haar gangetje.
Met dit korte relaas wil ik alleen maar aantonen dat ook al is ze redelijk voorspelbaar je haar uren kan observeren en toch ontdek je altijd weer net dat speciale wat je daarvoor nog niet opgemerkt had.

Jadzea is wat ze is en dat bevalt mij meer dan ik je in dit korte relaas kan vertellen. Mijn enigste hoop is dat ze, net als haar grootvader, nog vele jaren haar ding mag doen!