Wandelen met Jadzea, het blijft een belevenis... Ook tijdens de donkere wintermaanden staat Jadzea er op om haar dagelijkse wandeling te maken. Baasje vijst dan een lamp op zijne kop maar hoe vind je een, voor het overgrote deel zwarte Hovawart terug? In de beginfase stond ik namelijk regelmatig op die trien van mij te roepen en toen de paniek mij zo langzaam aan aan het besluipen was struikelde ik zowat over mijn lieveling die waarschijnlijk al de hele tijd achter mijn gat aan 't kijken was van wat haar baasje zo heel de tijd aan het roepen en fluiten was. Zij stond toch vlak bij hem??!!
Nu zijn er in de handel verschillende lichtjes te verkrijgen die vrolijk knipperend laten zien waar je hond zich ergens bevindt. Prima zou je denken ware het niet dat deze aan de halsband bevestigd moeten worden. Probleem is dat Jadzea steeds met haar snoet over de grond rond crost en dus voor 99% van de tijd is dat lichtje niet zichtbaar.
Tweede lichtje bijgekocht maar de dikke vacht camoufleert ook hier het meeste licht en bijgevolg was die canicrosser ook niet steeds te zien. Jaja ik hoor verschillende mensen al zeggen: "die mannen van den Hovawartinfo zijn slecht bezig, een hond hoort steeds in de buurt van zijn/haar baasje te blijven!". Bijna helemaal mee eens en alhoewel Axel hier heel wat beter in opgevoed is hou ik er juist van mijn Jadzea vol enthousiasme door de bossen te zien crossen. Enfin dat is toch de bedoeling. Dat ik ze zie wil ik zeggen.
Een bijkomend probleem is ook dat de aangekochte lichtjes echte batterij vreters zijn (sommige vrouwen kennen dat probleem ;-)), en dus zocht ik ook hiervoor een oplossing. Liefst had ik een hoop ledjes rond een halsband gemonteerd maar zo ver reikte mijn elektronica kennis niet. Dan maar drie bestaande lichtjes aan elkaar gesoldeerd met twee AA batterijen gemonteerd op een harnas. Het resultaat kan je op deze pagina "bewonderen".
Nog niet helemaal wat ik zoek maar het komt in de buurt. Het probleem is nog als Jadzea recht van mij wegloopt, met naar gewoonte haar staart hoog in de lucht, de lichtjes weer niet zichtbaar zijn. Ook blijft het harnas niet steeds mooi in het midden zitten en schuift alles vaak naar één zijde. Gelukkig blijft Jadzea niet steeds mooi in dezelfde richting lopen en als je even wacht en in het rond ziet dan krijg je al snel de rode knipperlichtjes ergens tussen de bomen te zien.
Ik blijf mij er steeds over verbazen met welke snelheid Jadzea zich over het terrein voort beweegt... Zelf met mijn "faar" op mijne kop heb maar al te vaak met mijn voet in een of andere put gestapt, blijven haken achter een omgevallen boom, uitgegleden in een plas verse modder, en noem zo maar verder... Voor Jadzea zonder licht, althans voor haar ogen, lijkt het alsof het een open terrein betreft zonder enige hindernis. Zelfs voor prikkeldraad remt ze nauwelijks af en schiet ze er met een snelheid onder door waar ik zelfs geen woorden voor heb.
Ben ik haar op een moment dan toch een beetje kwijt dan volstaat het te blijven staan, mijn licht uit te doen en even te wachten. Jadzea keert dan binnen de minuut op haar poten terug en dan zijn die lichtjes wel snel terug te vinden. Moet ik jullie nog vertellen dat de tong van Jadzea na zo'n half uurtje bosspel ongeveer tot op de grond hangt? Neen? dan zal ik het hierbij maar laten en hoop ik dat jullie het nu ook aandurven om je Hovietje eens de donkere bossen in te jagen. Nog veel nachtelijk wandelplezier!