Nog eens een echt verzonnen verhaal van Elmo... Bij deze weersomstandigheden kan je het gras bijna zien groeien, dus vond Elmo het nodig om het nog maar eens te kortwieken. Niet dat hij dit graag doet maar alleen al om van het gezaag van zijn halfzus af te zijn. Die kan lang gras niet verdragen want dat kietelt te veel aan haar poten meent ze. Elmo had, terwijl Dunja in huis lag te pitten, in geen tijd de gazon afgereden. Toen hij daar mee klaar was, overzag hij zijn werk en vond dat het goed was. Toch behoorlijk warm zeg! Zelfs te moe om zich in de schaduw neer te vleien, liet hij zich gewoon op het gras neervallen. Stond daar toch wel de jongste telg van de familie met zijn smartphone op de loer zeker! Maakte die jonge snuiter nog een foto toen Elmo aanstalten maakte om eens flink te geeuwen. Bwah, kunnen ze een hond nu niet even met rust laten? Ik heb geen zin in een fotosessie en daarbij, waar blijft mijn beloning voor al dat werk? Ondertussen was Dunja uit haar middagdutje ontwaakt en was op kousenvoeten tot in de tuin geslopen. "Ha! Gazon een beurt gegeven? Dat werd tijd hè!" "Nu kan ik me tenminste rustig door de tuin bewegen zonder dat het kriebelt!" "Ik heb er hard genoeg voor moeten zwoegen." meende Elmo. "Wat krijg ik nu van jou?" "Mijn eeuwige dankbaarheid" grapte Dunja terwijl ze zich op het vers gemaaide grastapijt liet neerzakken. "Toch even genieten van je werk mijn broertje!" Weer maakte de camera een geluidje. "Hé Elmo!" "Is hij weer aan het fotograferen?" "Ja!" "Alsof hij nog nooit een Hovawart in actie gezien heeft..." "Noem jij liggen ook al actie?" "Euh, ik waak nu wel ja!" weerlegde Elmo een ietsje geïrriteerd. "Hé, wees niet zo'n knorrepot broertje!" "Laat je me zo dadelijk de tuin eens van de andere kant zien?" "Op dit uitzicht ben ik al uitgekeken!" " Klik, weer een foto. "Zou je 'm niet..." "Rustig maar, denk maar aan iets lekkers Elmo." "Mmmhhh, een lekker bot met nog wat vlees aan, dat zou nu wel smaken zie!" Het water loopt me al in de mond." "Jammie!" "Heeft Michaël een foto gemaakt terwijl ik mijn tong uitstak?" "Vroeg of laat vreet ik dat ding nog eens op!!" "Zou ik niet doen als ik van jou was. Die dingen schijnen duur te zijn en die junior is niet vredelievend als je aan zijn spullen zit of ben je dit al vergeten?" "Kom, we draaien ons eens naar de andere kant!" "Ben ik nergens een stuk vergeten? Door die felle zon moest ik het bij momenten op de tast doen!" "Zo te zien niet" "Achter in de tuin komt al wat schaduw." "Zullen we ons die kant op begeven?" "Als ze ons daar gerust willen laten, geen bezwaar..." "Zag ik daar nu iets bewegen?" "Oef, 't Was alleen de schaduw van je staart zus!" "Wat is er mis met mijn staart misschien?" "Niks maar omdat je zo zwart bent, weet ik nooit waar jij eindigt en je schaduw begint." Ondertussen hadden ze zich achteraan in de tuin een plekje uitgezocht. "En, wat vind je ervan als je het van deze kant bekijkt?" "Is dat gras ginder nu al niet opnieuw gegroeid?" "Dunja! Hou op met die zotte bemerkingen!" "Wat krijg ik je toch nog altijd snel opgewonden!" "Denk eens aan je leeftijd broertje!" "Je bent ook niet meer van de jongste hè!" Een poosje bleven ze loom voor zich uit kijken, hun domein in zich opnemend. Omdat ze zich niet meer van hun plek verroerden, droop ook junior met zijn camera af. "Eindelijk rust!" zuchtte Elmo. "Weet je, ik trippel terug naar mijn mand binnen. Daar is het toch een pak koeler!" "Je doet maar!" Terwijl Elmo zijn halfzus achterna keek, merkte hij Michaël op die een tuinstoel op het terras aan het uitstallen was. Hij hield die jonge snaak nauwlettend in het oog en begon al een beetje weg te dromen... "Straks op dat zeteltje, wat brokjes en wat koel drinken... Laat Dunja dan maar de wacht houden of nog beter: dat onze mensen het eens een keertje zelf doen!" "Verdween die snuiter nu maar uit beeld, dan kon ik dat plekje voor mezelf opeisen." Helaas bleef "die snuiter" voorlopig zelf op dat ligbed geparkeerd, genietend van een drankje. Dat drankje zorgde er trouwens voor dat de betrekkelijke rust snel verbroken werd. Bij dit warme weer zijn alle blikjes altijd veel te klein en veel te snel leeg. Met een tevreden knor zag Elmo zijn kansen plots een pak stijgen toen Michaël zich uit de stoel hees en zich richting keuken begaf. Fluks veerde Elmo recht en huppelde op het terras af. "Tjonge, wat een luxe zo'n bed!" Daar moest hij wel van kunnen genieten! Helaas, daar dook junior alweer op. Was dit met voorbedachtheid? Michael nam gewoon Elmo met die camera opnieuw in het vizier en drukte af. "Oprotten!" "Mag ik ook eens ja?" Geen ontkomen aan, hoe Elmo zich draaide of keerde, de zoeker van de lens bleef hem in het vizier houden. "Dunja!!" "Kom eens helpen!" "Ik kan niet eens vredig van de zetel op het terras genieten!" "En waar blijven die brokjes en dat fris water of heb ik last van fata morgana's??"

Elmo zal zich dit alles wel hebben ingebeeld. Het gras werd door zijn vrouwtje onder handen genomen maar voor de rest zullen we nooit kunnen achterhalen hoe de conversatie tussen Elmo en Dunja verlopen is. Feit is dat Elmo wel degelijk de zetel inpalmde en zich enkel middels wat koekjes liet verdringen. Als je alfa bent, geniet je nu eenmaal van bepaalde privilegies. Daar mag niet aan getornd worden! Ook niet als de baas er niet is...

Dezelfde avond werd Elmo nog eens extra verwend (alsof dit anders nooit het geval zou zijn...)