Met
Elmo in de buurt is het leven nooit saai, wel in tegendeel. Na een
behoorlijk pijnlijke tweede helft voor zijn baas, was die zaterdag terug
"de oude". Niet dat dit dan nog echt veel voorstelt maar toch. Omwille
van de mindere satellietontvangst bij winderig weer, diende een te hoog
opgeschoten hulst verwijdert te worden. Vroeg in de ochtend huppelde
Elmo nieuwsgierig achter zijn baasje aan. Wat ging hij wel met die
ladder uitspoken? En met die zaag? Daar moest hij toch het fijne van
weten! Niks zo leuk als een nieuwsgierige Hovawart in je buurt. Met dat
de eerste tak naar beneden plofte, sprong Elmo ruim een meter achteruit.
Zijn snoet sprak boekdelen! Of ik niet kon uitkijken! Dadelijk had hij
die tak nog op zijn neus gekregen... Na de derde tak hield hij het
observeren van de werkzaamheden wel voor bekeken. Zijn volle aandacht
werd nu door de buurman getrokken. Die was bezig zijn keuken te
verbouwen. Wat daar gebeurde was dan ook veel spannender dan wat er zich
in zijn eigen tuin afspeelde. Vrolijk kijkend, zijn hoofd eens schuin
links of rechts houdend, posteerde hij zich tussen de coniferen. Elke
beweging van de buurman werd nauwlettend in het oog gehouden. Tot grote
paniek overigens van Elmo's baas. Hovawartjes hebben kopieergedrag!
Hopelijk stak Elmo niet te veel op van die afbraakwerken! Zou anders
iets zijn waar hij de krant mee zou halen. Je kan de koppen al bedenken!
"Hond breekt keuken af!" "Heb ik dat goed gedaan baas?" of misschien wel
"Hond volgende concurrent in The Block?"
Heel de tijd bleef hij rustig ter plekke en kwam slecht even naar binnen
om even te drinken. Tijdens het hard labeur moest onze buurman niet
alleen tegen de klok werken, op de meest onmogelijke momenten kwamen er
ook nog bezoekers over de vloer. Familieleden wel te verstaan maar
allemaal onnodige afleiding van het werk. Dat was ook niet naar de zin
van Elmo want hij zag zijn cursus bouwopzichter in het water vallen.
Resultaat een hoop herrie en geblaf, zo erg zelfs dat de bezoekers en de
buurman nauwelijks een gesprek konden voeren. Zolang papabaas in de
buurt was, kon die er voor zorgen dat Elmo tenminste voor vijf minuten
ophield met kabaal maken. Helaas was die zaterdagnamiddag samen op stap
met zijn vrouwtje. Hek van de dam dus! Elke bezoeker die de
werkzaamheden kwam stilleggen, kon rekenen op een blafserenade. Wij
kunnen jullie verzekeren: als hij zin heeft om te blaffen, is hij
moeilijk stil te krijgen. Enkel doortastend optreden van zijn baas helpt
dan. De overige familieleden hoeven dat echt niet te proberen. In iedere
geval, het al dan niet gewenste bezoek kortte meestal de bezoektijd
drastisch in. Eens dit bezoek weg en de buurman opnieuw aan de slag,
vatte Schelmo opnieuw post op zijn plekje. Zelfs toen zijn vrouwtje de
poort opende om auto met baas binnen te laten, maakte hij nauwelijks
tijd om ons te begroeten. Bij de buren was het veel spannender!
Tot op heden heeft Elmo nog geen aanstalten gemaakt om bij ons te
beginnen, echter je weet maar nooit. De dag dat we reclamefolders in
zijn mand vinden in verband met bouwmateriaal of keukens, wordt het tijd
om stilletjes te panikeren. Misschien moeten we wel de strategie
volgen van de omgekeerde psychologie: die dingen laten rondslingeren die
we willen gaan verbouwen. Met vier poten moet dat toch vlot verlopen
zouden we zo denken??
Wordt hopelijk niet vervolgd!
|