31-08-2006.
Bloedvlekken besmeuren de vloer van de keuken, de badkamer, de
woonkamer.
Er is weer een slachtoffer gevallen. De aanwezige gezinsleden hebben,
zoals gewoonlijk, niets gehoord tijdens de afwezigheid van de baas.
Eerste vraag: wie is het slachtoffer? Dat is snel opgelost.
Elmo loopt op drie poten rond.
Omdat hij bij verwondingen enkel zijn baas in de buurt duldt, mag die de
taak op zich nemen om de poot eens van dichterbij te bekijken.
Het eerste onderzoek brengt een gapende wonde tussen de tenen van zijn
rechterachterpoot aan het licht. Meer verontrustend is dat ook aan de
bovenzijde van die tenen ook een gat zit.
Vanaf hier begint dan het onderzoek naar de oorzaak. Misdaad onderzoek
heeft de dag van vandaag een gretig publiek gevonden en dat is bij ons
niet anders. Naast de fictie, krijgt de gemiddelde kijker ook een flinke
dosis gratis observatietechnieken mee. laten we daar dus maar gebruik
van maken. Eerst ons nog even om het slachtoffer bekommeren.
De wonde is te erg om zo maar te ontsmetten, dus een bezoek aan de
dierenarts is noodzakelijk. Terwijl Elmo zich reeds in de koffer van de
auto heeft neergelegd, maak ik nog snel een ronde door de tuin op zoek
naar puntige voorwerpen. Waarom? Eerste idee is dat hij ergens op
gestapt heeft, scherp genoeg om zijn poot te doorboren.
Met die eerste prognose stappen we ook de praktijk binnen van Animalis.
Onze "huisdierenarts" moet omzichtig te werk gaan. Kris valt niet direct
in de smaak van Elmo en we hebben alle moeite om hem én op de
onderzoekstafel te houden én te vermijden dat de dierenarts als
avondeten wordt aangesneden.
De eerste diagnose is in ieder geval dat er weer hechtingen aan te pas
zullen komen. of Elmo al gegeten heeft? Neen, hij is nog nuchter. Ok,
dan alvast een flinke spuit met verdovend middel. Dan terug in de
wachtkamer en even later verdwijnt Elmo naar dromenland. Een poosje
later Komt Kris ons halen.
Samen tillen we Schelmo op en tot mijn verwondering begint hij toch weer
te spartelen. Heel normaal krijg ik te horen. De verdoving versuft wel
maar geeft nog genoeg ruimte om bepaalde prikkels door te laten.
Beweging worden ze dus nog wel gewaar en instinctmatig reageren ze dan.
Elmo op de operatietafel leggen blijkt om die reden ook al niet
gemakkelijk. Natuurlijk halen we toch de bovenhand en krijgen we ons
slachtoffer in de geschikte positie voor een diepgaander onderzoek.
Onmiddellijk wordt mijn prognose op de schaal van de waarheid gelegd.
Nee, geen verbinding tussen de wonde tussen de tenen en het gat er
boven.
Diagnose: gebeten!
Na nog wat extra locale verdoving worden de wonden gehecht. Na de
hechtingen kijkt Kris onze schelm na op verdere verwondingen. Een derde
wonde bevindt zich op het achterste deel van het grote kussen van diens
rechterachterpoot. Deze wonde is echter niet te hechten. Nog een stevig
verband, een shot antibiotica en we kunnen terug naar huis.
Gebeten dus. Welke snoodaard heeft deze feiten op zijn geweten?
Eerste verdachte is natuurlijk Axel. Die gaf zijn kleine broertje al
eens op zijn donder en toen koste het zeven hechtingen. Nu zijn het er
zes. Vermits ik geen problemen heb met operaties te bekijken, had ik ook
bij Elmo mogen blijven en had duidelijk de wonden te zien gekregen. De
wonde was wel diep maar de spanwijdte leek niet te kloppen met de
afmetingen van Axel zijn eetkamer. Diens tanden hadden zeker veel meer
schade toegebracht.
Deze redenering laat dus nog maar weinig ruimte voor andere daders
dan... Dunja. De verdachte dan maar aan een verhoor onderwerpen.
Wat bedoel je, honden kunnen niet spreken? Geen mensentaal, dat niet
maar lichaamstaal des te beter. Elmo gebeten? Schuldige blik kijkt naast
mij weg. Weer liggen spelen zoals jullie altijd doen: op de grond liggen
woelen en proberen elkaars oren en poten te bijten? Dit keer zakt haar
hoofd nog wat dieper tot ze met een schicht haar snoet weer opheft en me
met pretlichtjes in de ogen aankijkt, terwijl vrolijk kwispelend.
Deze bliksemafleider heb ik ondertussen ook al wel door. Zaak opgelost!
Nu Elmo een paar dagen kalm houden.
LACHERTJE!
Zelfs met een flinke dosis ACP™ is het niet mogelijk om hem echt
doodkalm te krijgen. Ondertussen is het verband verwijdert en trekt hij
alweer sprintjes door de tuin alsof er niets gebeurd is.
Toegegeven, het verhaal is niet zo spannend geweest maar niet minder
avontuurlijk. Mijn leven in de roedel begint vruchten af te werpen.
Je honden begrijpen zonder te spreken is best leuk! En neen, de naam is
niet Dolittle!

|