Zoals ons trio plechtig beloofde in hun nieuwjaarsboodschap, zijn alle hondjes bijzonder actief geworden op het uithalen van allerhande puppykwaad.
Koploper en nog enige echte puppy is en blijft natuurlijk Elmo. Daarom krijgt hij dit verhaal op zijn palmares bijgevoegd.
Wat mag hij sinds begin januari zoal bijvoegen op zijn kerfstok? Een mooie, in het voorjaar bloeiende  struik compleet uitgegraven en van alle wortels ontdaan. Ontvreemden van binnenzolen uit schoenen. Het verplaatsen van badkamerspullen zoals washandjes (lekker om op te zabberen), handdoeken en badkamermatjes. Borstels van dichterbij bestuderen. Na het eten proberen om zoveel mogelijk restjes van de tafel mee te ritsen. Zelf zijn bed opmaken en de inhoud uit zijn slaapzak prullen.
Tijdens spannende films of tijdens het nieuws zijn kluif uit de zetel laten donderen om zo iedereen de stuipen op het lijf te jagen.
Buiten verder naar olie of steenkool zoeken. Olie heeft Elmo overigens gevonden, of frietvet! In één van zijn onvermoeibare en geslaagde pogingen om zich een weg te banen naar onze mesthoop is hij in contact geweest met een dergelijke substantie. Niet om aan te zien en nog minder leuk om te ruiken... Zeker weerwraak omdat de baas hem een paar dagen voordien in de douche gepropt had wegens problemen met vlooien. Die vlooien is hij kwijt maar dat luchtje! Jongens, jongens, niet te doen!
Bij dit alles mag Elmo rekenen op steun van La Dunja. Die is na haar operatie hélemaal terug de oude. Erger nog! Ze moet eigenlijk niet onderdoen voor onze jongste telg. Ook zij plukt regelmatig aan schoeisel, ruimt mee de tafel af en graaft mee naar olie en ertsen. Enig verschil met Elmo: zij is wel onder de indruk als de baas begint te brullen. Flappie trekt zich daarvan (nog) niets aan.
Al eens pups in huis gehad die je salon gebruiken als oefenterrein voor Breitensport?
Nee?? WIJ WEL!!! Gelukkig zijn de zetels meestal verlaten als die twee tornado's over de kussens razen. Soms ligt er nog wel eens een jonger exemplaar van mezelf nog in de zetel te pitten en krijgt die pardoes twee dolblije Hovawartjes op zijn verdoemenis. Niet echt een leuke manier van gewekt te worden na een nachtje stappen maar ja, als je "te moe bent" om nog tot boven te geraken, behoort zulk een wekdienst tot de mogelijkheden...
Dunja is trouwens dol op trekspelletjes, bij voorkeur met sloefen van de, meestal, afwezige bezitters. Verder laat ze om de haverklap aan de hele buurt horen dat ze bij ons woont. Dat Elmo haar daarbij luidkeels aanmoedigt, hoef ik niet te vertellen zeker? Het is dus altijd eerst op de klok kijken als je die twee de tuin wil laten, kwestie dat we geen burenruzie kweken.
In de achtergrond van al deze gebeurtenissen beweegt zich dan ook nog Axel. Zijn streken zijn van een ander gehalte, subtieler van aanpak en je moet er verder voor kijken dan je neus lang is.
Hebben jullie dat gevoel ook al wel eens gehad dat je gewoonweg wéét dat er iets gebeurd is wat niet door de beugel kan maar dat je er niet in slaagt om er je vinger op te leggen? Juist! Dat gevoel dus... en geloof me, ik weet het nog steeds niet. Alleen is Axel een slechte komediant en zodoende wéét ik dat hij iets heeft uitgespookt. Het druipt gewoon van zijn snoet. Waarschijnlijk zijn er een aantal "indoor" streken die hij op zijn naam mag schrijven maar zoals alle grote meesters laat hij geen handtekening achter en moet je zijn werk herkennen aan de uitvoering...