La Dunja dobbert langzaam op haar twaalfde verjaardag toe. Ze doet dit met ups en downs maar steeds op haar eigen manier: uiterst spaarzaam omspringen met haar energie! Recent onderzoek heeft uitgewezen dat, ondanks haar hartproblemen, ze eigenlijk nog in goede doen is. De ongemakken neemt ze er blijkbaar graag bij. Sinds we haar dankzij medicatie stabiel kunnen houden, heeft ze een patroon ontwikkeld dat tot nadenken stemt. Na haar +/- maandelijkse injectie met spierversterkers heeft ze ongeveer 48 uur nodig om "tot leven" te komen. Dan krijgen we de Dunja van dik 4 à 5 jaar terug te zien.

Tijdens de werkweek staat ze zuchtend op als haar baas zijn viervoeters uitnodigt om mee buiten te gaan. Dan houdt ze eerst haar broertje in de gaten tot die z'n eerste plasje gedaan heeft. Dan zet ze zich in beweging en gaat dan zowaar vlaggen over de plek waar Elmo geweest is. Na nog een rondje snuffelen, is het de hoogste tijd om dat te worden wat ze heel haar leven al geweest is: de schaduw van haar baas. Samen naar binnen en dan loom wachten tot het ontbijt geserveerd wordt. De eerste weken na de injectie wil ze nog wel eten. Later en tot aan de volgende injectie houdt ze het liever op een brunch. Ze heeft ons andermaal op kosten gejaagd want droge brokjes vindt Dunja maar niks. Een kleine hoeveelheid blikvoer zorgt er meestal voor dat ze zonder morren haar pot leeg eet. Daarbij speelt ze het nog steeds klaar om de voor haar zo noodzakelijke medicatie aan de kant te schuiven. De pilletjes, hoe klein ook, blijven dan verweesd achter. Dat haar baas die dan toch geeft, is alweer aanleiding tot een volgende streek... Probeer maar eens de kiezen van een vastberaden Hovawart uit mekaar te wrikken zonder je vingers te verliezen en tegelijk de pillen zo ver mogelijk in die weerspannige muil te proppen. Een leuke ochtendoefening voor de hersenen!

Bij de tweede uitstap door de tuin, dus na het ontbijt, is het wachten op een ouwe man op z'n fiets die elke ochtend een ronde maakt door de straten met een Yorkshire terriër of iets dergelijks. Het is oh zo leuk om je aanwezigheid te melden ook al heb je geen stem meer. Voor het geluid krijgt ze steevast ondersteuning van Elmo natuurlijk...

Nog is het baasje niet weg! Volgende routine: de verplichte knuffels in de badkamer. De baas mag zich niet gaan wassen alvorens hij zowel Dunja als Elmo voldoende knuffels heeft gegeven. Aansluitend is het voor de baas een klein sprintje om tijdig op het werk te geraken. Overdag worden ze dan door het vrouwtje op hun wenken bediend: na elke uitstap in de tuin mag die dan zeker het snoepje niet vergeten...

's Avonds eerst de baas begroeten, dan mee huppelen naar de plek waar het baasje zijn schoenen wisselt voor de sloffen. Die ouwe moet ze toch helpen om z'n schoenen uit te doen zeker! Aansluitend de baas niet meer uit het vizier laten verdwijnen. Dat geldt ook als die aan tafel gaat voor het avondeten. Snel haar plek onder de tafel innemen is de boodschap. Dat haar huisgenoten dan nog nauwelijks aan tafel kunnen zitten, zal haar een zorg wezen. Na het eten krijgt de baas even een pauze: 1 rookpauze! Niet bewegen is de boodschap tot de potten weer gevuld worden en er weer gesmuld kan worden.

Als het baasje niet weg moet, is Dunja nooit ver uit de buurt van waar die is. Na een laatste ronde door de tuin is het tijd voor haar Dentastix waarna ze zich op haar plek nestelt voor de nacht. Daar vindt haar baas haar dan ook nog de volgende ochtend...

De weekends gebruikt La Dunja om haar baas tijdig te wekken om gaan te winkelen. Die mag dan blij wezen dat het later is dan 7 uur... Verder weet ze dat ze het weekeinde met Aiko moet delen. Ook die eist z'n tijd op maar dat schijnt ze niet erg te vinden zolang ze achteraf maar lekker geknuffeld gaat worden.

De klok tikt onverbiddelijk in haar nadeel maar voorlopig maken we ons nog geen zorgen over wat gaat komen en Dunja zorgt ervoor dat je dit ook maar al te graag vergeet!

Ze is en blijft mijn liefste, levende schaduw. Bedankt lieve schat dat je in ons leven kwam!