1 mei 2010: een mooie dag om Dunja eens een opknapbeurt te bezorgen... Zij is het type hond die zich wel wil laten borstelen maar elke gelegenheid te baat neemt om eronderuit te muizen. Dat borstelen gebeurt bij goed weer altijd buiten maar daar is zoveel afleiding baas! En als je de broek van La Dunja wil onderhanden nemen, gaat Juffra gewoon zitten. Behoorlijk onhandig dus! Ze heeft ook zo haar timing die ze voor haar vachtverzorging wil besteden. In de praktijk wil dit zeggen dat ze het meestal na iets meer dan een half uur voor bekeken wil houden. Dan loopt ze weg en gaat zich verstoppen. Om wanhopig te worden! Omdat de gezondheid van haar baas het de laatste tijd liet afweten, diende dringend een andere oplossing gevonden te worden. Die was natuurlijk in de buurt voorhanden, alleen, die personen hebben geen idee hoe een Hovawart er uit ziet, laat staan hoe je er mee moet omspringen. Geen betere oplossing dan Marjo, zelf fokster van Hovawartjes en voorzien van de nodige geloofsbrieven als het op vachtverzorging aankomt. Wij dus een afspraak maken en voor dag en dauw Dunja in de auto laden. Marjo woont in een deelgemeente van Kinrooi en dit is vanuit het centrum van België een behoorlijke verplaatsing maar dit hebben we er graag voor over. Rond negen uur zijn we ter plaatse en La Dunja springt vrolijk uit de koffer. We proberen haar er van te overtuigen om eerst nog een plasje te doen alvorens we het kapsalon betreden. Ze is echter zo opgewonden dat ze er behoorlijk wat tijd over zet alvorens tot de daad over te gaan. Dan kunnen we naar binnen waar de dochter van Marjo weet te vertellen dat mama zo dadelijk zal komen. Omdat het ook voor ons een nieuwe belevenis is, ben ik gewapend met mijn camera. Na de begroeting met Marjo probeer ik Dunja's gevoel op foto vast te leggen. Ze reageert behoorlijk achterdochtig maar laat het verder allemaal rustig gebeuren. Vrouwtje Marleen is ook mee gekomen, dit om eventueel als chauffeur te kunnen dienen op de terugweg. Terwijl we gezellig kletsen, ondergaat Dunja een metamorfose onder de vakkundige handen van Marjo. Waar ik de vachtproblemen van Dunja als ernstig beschouwde, valt het allemaal nogal mee volgens de specialiste. Omdat Dunja op de trimtafel staat en voorzien is van de nodige riempjes, kan ze geen kant uit en ik merk soms aan haar snoet dat het haar voeten begint uit te hangen. Ze is wat blij als ze verlost wordt uit haar houding en weer even mag rondhuppelen. Echter de pret is van korte duur want nu volgt de wasbeurt! Niets vermoedend, trippelt La Dunja achter ons aan. Plots beseft ze het gevaar maar ze is te kort in de buurt van het bad en met vereende krachten tillen we haar zachtjes over de rand. Dat ze hier helemaal geen zin in heeft, heb ik wel door maar ze blijft wonderwel rustig staan. Ook hier valt ons het vakmanschap van Marjo weer op. Gewoon benijdenswaardig met welk gemak ze Dunja van kop tot teen gewassen krijgt! In geen tijd is ook deze klus geklaard en dragen we La Dunja, gehuld in handdoeken, opnieuw naar de trimtafel. Eens onze dame opnieuw verankert is, wordt ze droog geblazen. Weer een nieuwe ervaring voor Dunja en ze volgt het nu met enige nieuwsgierigheid. Tijdens het drogen vliegen de haren ons bijna letterlijk om de oren. Blij dat dit hier gebeurt, flitst er door mijn hoofd. Als Marjo klaar is, ziet Dunja er gewoon prachtig uit! Marjo ontpopt zich nu tot gastvrouw. Het is een prachtige dag en we genieten samen nog wat van de zon op het terras.
Thuis gekomen, krijgt Dunja meteen een grondige keuring van haar halfbroer Elmo. Het schijnt hem best te bevallen want hij is er bijna niet van weg te slaan. Nadien volgt de begroeting door Axel. Die besnuffelt haar grondig en bekijkt mij dan met een verontwaardigde blik: "Waarom zij eerst? En wanneer ikke??" Binnenkort Axeltje, héél binnenkort!!

Met dank aan Marjo voor de excellente verzorging!