Na een rustige periode van ongeveer een dag of tien na de ingreep, leren we nu een nieuwe Dunja kennen. Of ze haar streken nu van zichzelf heeft of dat ze die van Jadzea geleerd heeft tijdens haar lange verblijf bij Peter, we zullen het waarschijnlijk nooit weten. Feit is dat "La Dunja" helemaal herboren is.
Ze moet inzake puppykuren helemaal niet onder doen voor Elmo. In tegendeel zelfs: dat duo doet erg zijn best om de ergste en grappigste streken uit te halen. Met Marleen net uit het gips, hebben we dagelijks verslag van alles wat ze zoal uitspoken.
Ze heeft wel lange dagen. Net na half zeven de baas begroeten als die uit zijn bedstee komt. Dan dringen voor een plaatsje aan het aanrecht als de etenspotten gevuld moeten worden. Vlug alles naar binnen spelen en dan vlug bij beide broers gaan kijken of er nog wat te rapen valt. Dat doet Elmo haar trouwens gretig na. Dan vlug naar buiten om wat overbodig vocht te gaan lozen en om al een eerste keer de buren de stuipen op het lijf te jagen door luidkeels Elmo aan te porren om mee gaan te spelen.
Na een tijdje dan aan de achterdeur gaan kloppen om met vuile poten en dito pels terug binnen te mogen. Terwijl het baasje zich in de badkamer bevindt, is het tijd om aan te schuiven aan de ontbijt tafel. Het vrouwtje slooft zich daar uit om de nodige stapels boterhammen voor het gezin klaar te maken voor het middagmaal. Daar valt altijd wel iets te rapen, je hoeft alleen maar zielig genoeg kunnen kijken. Het ontbijt van het baasje stelt niks voor maar het vrouwtje deelt regelmatig wat lekkers uit. Foute boel natuurlijk maar zij is ooit begonnen met Axel te verwennen en die heeft er nu twee helpers bij. Het is vaak drummen om de beste plaats.
Als de baas verdwijnt is het even tijd voor een dutje. Maar niet te lang hé! Er valt altijd wel iets te beleven. Wat kan er op het programma staan? Worstel spelletjes met Elmo, tikkertje spelen, hindernissenparcours door de keuken en iedere andere plaats waar de wildebrassen zich toegang toe kunnen verschaffen. Ook de zetels in het salon zijn perfecte trainingstoestellen om in vorm te blijven. Als het dan al te gortig wordt, jaagt moeder de vrouw de meute de deur uit, de tuin in. Axel volgt meestal wel maar alleen om ergens op een rustig plaatsje dat jong geweld gade te slaan. La Dunja en Schelmo vinden het helemaal niet erg dat ze buiten moeten, wel in tegendeel. Waar in het begin alleen Elmo putten begon te graven, doet Dunja nu vrolijk mee. Als ze olie of steenkool boven halen, sturen we jullie wel een berichtje...
Het graven alleen is natuurlijk véél te eentonig. Ook struiken snoeien, voorbijgangers de daver op het lijf jagen, de postbode weer een jaar verkorting van zijn leven bezorgen en regelmatig wat knokken met Elmo behoren nu tot de dagelijkse bezigheden van ons Juffra. Wel altijd opletten dat Axel niet in slaap valt. Regelmatig het gestoei zo sturen dat die grote beer er ook last van krijgt. Die gaat zich dan ook moeien en dan wordt het nog véél leuker. Van al dat ravotten krijg je dorst en wordt je wel moe! Tijd voor een natje en een slaapje maar niet zonder binnen eerst weer de boel eens grondig op stelten te zetten , dit tot grote ergernis van de vrouw des huizes.
Tot de middag blijft het dan meestal rustig. Als het vrouwtje dan zich 's middags aan de tafel zet om te eten, dan begint het gehakketak van voor af aan. In de namiddag is het dan luieren en van haar zetel naar haar mand verhuizen. Van haar mand naar de gang, al dan niet in de kennel of Axel volgen naar de badkamer om hem te helpen de matjes goed te leggen.
Eenmaal uitgerust is het dan weer de hoogste tijd om de poten eens te strekken en de buurt te laten weten dat er Hovawartjes in de straat wonen. Als dan het vrouwtje aan het avondeten begint, moet La Dunja en de rest van de roedel zo dicht mogelijk bij het kookfornuis kruipen. Je moet toch zeker op de hoogte blijven van wat de pot schaft! Dat ze hiermee het vrouwtje erg op de proef stellen, hoeven we niet te benadrukken zeker??
Als dan het baasje eindelijk weer thuis komt, krijgt die een begroeting alsof hij jaren weg geweest is én, op de oude puppy manier. (Weten jullie het nog... je in de eerste de beste arm van de baas vastbijten en zeker niet lossen...) Zeker ook niet vergeten om grote en kleine broer de pas af te snijden, zodat ze niet in de buurt van mijn baasje kunnen komen. Met de mensenroedel dan aan tafel wordt het plots even rustig in huis. Erg vredig zelfs maar wel een gewapende vrede! Die duurt net zolang totdat papabaas zich van de tafel verwijdert om het eten van de hondjes te bereiden. Dan breekt de hel los! Wiens bord niet netjes leeggegeten heeft, hoeft geen twee tellen te wachten om een woeste Hovawart in zijn bord te zien duiken!
De baas kan dit echt niet goed vinden en dit gaat hen nog behoorlijk wat ruzie opleveren. Het zal Dunja en haar broers echter voor het ogenblik worst wezen. Na hun avondeten moet de meute andermaal de buurt nog eens op stelten gaan zetten.
Om een vermoeiende dag af te sluiten, kruipt La Dunja dan in haar zetel, de indruk verwekkend dat ze slaapt. Je mag dan wel geen knabbeltje uit de kast halen want dat heb je geheid een zielig kijkende Dunja voor je zetel zitten. En die andere varkens komen natuurlijk ook mee kwijlen!
Terwijl haar baas deze woorden uittikt, heeft La Dunja een knabbel van Jadzea ingepikt. Die ligt ze nu ijverig te vermalen. Jadzea ligt een eindje verder te pitten. Die kan het blijkbaar niets schelen. Gelukkig maar, anders was het ook bij Peter vanavond huis op stelten!
Dunja is dus helemaal "de oude", nu ja, ze is genezen maar volgens ons heeft de dierenarts toch een paar draadjes fout aan elkaar verbonden. Haar pretlichtjes in haar ogen verraden dat ze in een opperbeste stemming verkeert en in een goede gezondheid, steeds paraat voor een volgende puppystreek uit te halen.
Als dat gebeurt, dan lees je dat zeker in een volgend verhaal!