Dat La Dunja heel wat in haar marge heeft, dat weet nu zo ongeveer wel iedereen die haar vorige verhaaltjes al gelezen heeft. Nochtans slaagt ze er nog steeds in om haar baas te verrassen. Sinds kort mag die weer alle dagen aan het werk. Dit is echter niet geheel naar de zin van ons juffrouw. Iedere dag heeft ze al balorigheden gedaan maar tot nog toe was het grote broer Axel die haar grillen moest ondergaan. Om jullie een idee te geven wat ons Boeleke zoal te verduren krijgt bij vertrek en aankomst van hun baasje, wil ik jullie gerust het volgende meegeven:
na het ontbijt is het steevast tijd voor de ochtend verkenning door de tuin. Ze slaagt er echter in om zich bij het verlaten van de keuken in de hals van Axel vast te bijten. Na wat rondjes draaien lost ze meestal wel en kan "de grote" zijn weg verder zetten. Niet voor lang echter want zodra hij nog maar aanstalten maakt om terug naar binnen te trippelen, begint La Dunja hem de weg te versperren. Onder luid geblaf ('s morgens voor 7 uur, goeie morgen buren!) spoort ze hem dan aan om met haar te spelen. Jammer genoeg voor haar heeft hij daar dan totaal geen zin in en bijt hij vinnig van zich af. Zodra ze weer binnen zijn keert de rust dan even weer. 's Avonds begint het spelletje dan opnieuw: Axel mag niet eerst z'n baas komen begroeten, dat moet haar toekomen. Dat de baas haar negeert, vindt ze helemaal niet erg.
Sinds gisteren heeft ze naast de klassieke nummertjes nog wat extra mogelijkheden uitgezocht om zich bezig te houden. Het begon eigenlijk al dinsdag met het verplaatsen van schoenen. Weet ze misschien dat haar baas nu ook alle dagen met schoenen te maken heeft? Dit kan toch niet? In ieder geval heeft ze de nieuwe hobby al snel een beetje uitgebreid. Gisteren plaatste ze haar eerste "attaque". Ze had haar oog laten vallen op een schoen van zoon Michaël, tijdelijk afwezig wegens op trektocht. Na het verplaatsen, bekeek ze de constructie van de schoen al eens van dichterbij. Iets moet haar werk gestoord hebben want buiten wat gesabbel bleef haar object verder onaangeroerd. Vandaag echter heeft ze haar verstrooidheid dubbel en dik opgehaald. Wegens omstandigheden gingen zowel het vrouwtje als het baasje extra vroeg op pad. Tijd voor wat actie! Eerst afwerken waar ze gisteren gestopt was. Een hond heeft geen geheugen zeker? Dezelfde schoen weggeplukt en nu volledig demonteren. Ge moet toch weten wat ze er zoal van binnen insteken hé! Dat sloopwerk mag je zeker niet op één plaats doen. Da's niet spannend genoeg. Liefst in verschillende kamers, zo duurt het langer en is de baas langer zoet met opruimen. Nu ja, het kan dan wel plezant geweest zijn maar na één schoen moet je toch van de rest ook weten hoe die eruit zien. Dus, schoen nummer 2, ditmaal ééntje van Christoph, ook afwezig, niet wegens trektocht maar op logies bij de buren. Die schoen moest in ieder geval hetzelfde lot ondergaan. Blijkbaar heeft ze snel door gehad dat deze constructie erg geleek op de vorige, dus verdween haar interesse wel snel. Niettegenstaande haar verminderde werklust stonden er al 2 paar schoenen op het aankooplijstje "te kopen tijdens de solden".
Maar... wat was dat, daar stond toch nog een ander model zeker?! Van wie was dat ook al weer? Even checken dat het niet van mijn baas is, anders zwaait er wat... Ooh, géén probleem! Een stel sandalen van ons vrouwtje!!! Die zagen er wel speciaal uit! Dat moesten we toch eens van dichterbij onderzoeken... Maar oei, wat is dat? Hoor ik daar nu niet het geluid van de poort? Wie mag dat wezen? Vlug een onschuldig gezicht opzetten, ge weet maar nooit waar dat goed voor is... Oeps, daar stapt den baas toch wel door de deur zeker! Problemen!! Ai, hij heeft al gezien dat er "iets" is gebeurd... En waarom krijg ik nu naar mijn voe..poten?? Die grote kan dat toch ook geweest zijn? 't Zal waarschijnlijk niet gelukt zijn om er onschuldig uit te zien. Heb als straf alle schoenen op mijn achterste gekregen. Als "hij" denkt dat ik mij daar iets van aantrek, dan moet hij maar liefst snel iets anders denken...
Ondertussen zie ik grote broer wegduiken in z'n mand. Die weet van wanten! Die kent het klappen van de zweep als hij iets heeft uitgestoken. Hij wil er eigenlijk onder kruipen, maar ja daarvoor is hij wel wat groot zeker.
Als even later het baasje terug naar buiten stormt, heb ik héél de dag tijd om na te denken.
Wat kan ik morgen zoal uitsteken en vooral, wat staat er mij dan te wachten??