Ons avontuur begon reeds in 2001 met de beslissing om een Hovawart aan te schaffen.
Het had geen haar gescheeld of deze geschiedenis had nooit plaats gevonden. Op 4 september belandde Marc met ernstige hartklachten in het ziekenhuis en kroop als bij wonder door het oog van een naald. Dat puppy Axel toen als engelbewaarder fungeerde, zorgde meteen voor een hechte band tussen hem en zijn baasje.
Zodra de gezondheid het weer toeliet, bezochten ze samen met oudste zoon Christoph opnieuw de hondenschool. Op een zondagochtend ergens eind oktober of begin november trok die zoon aan de mouw van zijn vader en duidde op een man in het gezelschap van een black & tan Hovawartje: Peter en Jadzea! Jadzea en Axel hadden slechts een paar minuten nodig om te weten dat ze de beste maatjes voor het leven zouden worden. Met eerst hun Hovawartjes als bindmiddel, bleek al spoedig dat de baasjes zelf ook redelijk gelijkgestemde zielen waren. De totaal verschillende achtergrond en invulling van het dagelijkse leven deden hier nooit afbreuk aan..

Naast de trainingen van de hondenschool trokken we stilaan meer en meer met elkaar op. Van de beginperiode weten we helaas niet zoveel meer maar na een algemene vergadering van de Belgische Hovawart Club (2002?) kregen we het mandaat toegeschoven om voor de club hun website nieuw leven in te blazen. Sinds die tijd werd het, op een enkele uitzondering na, op donderdagavond verzamelen bij Peter om aan de site te werken. Een paar maanden later stond het drietalig resultaat online en werd de site ook op wekelijkse basis onderhouden, aangepast en uitgebreid. Een dubieuze beslissing van het toenmalige bestuur en het daaruit volgende conflict, zorgde voor de beëindiging van de samenwerking tussen ons en het bestuur.
Dit tot op heden onopgeloste conflict echter, zorgde voor het ontstaan van Hovawartinfo. Na weken van ontwikkeling, herwerken en opnieuw ontwerpen mocht einde maart 2004 het resultaat gezien worden. Op 1 april werden de pagina’s op het wereldwijde web geplaatst.

Dat dit de start zou worden van een groot avontuur waaruit vriendschappen ontstonden die nog tot op vandaag standhouden, hadden we nooit durven vermoeden. Nog voor de komst van sociale media steeg de belangstelling enorm. Het lag echter nooit in onze bedoeling om populair of beroemd te worden. Enkel onze passie delen met andere Hovawarteigenaars en nuttige informatie ter beschikking stellen, aangeleverd door kennissen, vrienden of door eigen opzoekingwerk.
We gingen vaak samen wandelen en vonden dat wie mee wilde, dit ook zonder verplichting moest kunnen doen. Zo groeide de bedrijvigheid verder en we voelden dan ook snel de noodzaak om onze wandelingen deftig voor te bereiden met veel gevulde weekends tot gevolg.
Onze eigen Hovawartfamilie groeide ook: in 2004 kwam Dunja onze roedel aanvullen en het jaar daarop volgde Elmo.
Onze verhalen, exploten en interessante weetjes werden door steeds meer eigenaars opgepikt en zorgde ongewild maar niet ongewenste voor aanhang in Nederland en zelfs voor bekendheid bij de Oosterburen.
Helaas leefden onze lievelingen niet eeuwig en zo moesten ook wij de pijn en het verdriet van het afscheid ondergaan. Dat onze lievelingen stuk voor stuk ouder werden dan 12 jaar, daarvoor zijn we moeder natuur nog steeds dankbaar!
Na het afscheid van Jadzea werden het meer dan zes lange maanden wachten op haar opvolgster met als gevolg dat er gedurende die tijd ook helemaal geen activiteiten meer waren. Het was dan ook met grote vreugde dat we B’Elanna mochten verwelkomen. Bij Marc had Aiko de familie komen vervoegen: geen puppy maar een volwassen reu en niet meteen de meest sociale Hovawart. Hij vormde een rem om opnieuw van start te kunnen gaan.
In 2018 kreeg Aiko het gezelschap van Pepper, een nichtje van B’Elanna en net toen we grootse plannen begonnen smeden om door te starten, brak de Corona crisis uit.

Sinds 2021 trachten we op regelmatige tijdstippen te gaan wandelen zoals we dit in de beginperiode deden. Dat lukt ook vrij aardig maar dat grote gezelschap van weleer en het enthousiasme van die deelnemers is niet meer. Maar ook dat brengt ons niet van de wijs. We blijven trouw aan onszelf. We leggen een datum vast wanneer we gaan wandelen en wie wil, kan mee gaan stappen. Suggesties voor verblijven, horeca waar men Hovawartjes welkom heet, interessante weetjes, m.a.w. alles wat een andere Hovawarteigenaar zou kunnen interesseren, kan nog steeds naar ons gestuurd worden. Jouw info geven we graag een plekje. Dat geldt ook nog steeds voor onze virtuele begraafplaats. Even tijd doorbrengen met je overleden lieveling kan zalvend werken. Het blijft evenwel de pagina die we nooit graag aanpassen. Die van de dolle puppykuren dan weer wel en liefst heel vaak. Niet dat B’Elanna, Pepper of Aiko saai zijn maar die hebben eigenlijk nooit dingen uitgestoken waar je na afloop van in een deuk lag. Misschien brengt een volgende generatie daar verandering in?

Waarom 20 jaar vieren en niet wachten op het 25 jarig jubileum? Heel eenvoudig: we hebben deze mijlpaal samen met onze tweede generatie Hovawartjes bereikt. B’Elanna voor Peter en Aiko samen met Pepper voor Marc: ze geven ons leven meer inhoud, meer vreugde en geluk. Hun onvoorwaardelijke vriendschap en trouw valt onmogelijk in geld uit te drukken. Het is een heerlijk gevoel hen als begeleiders bij elke stap door ons leven te mogen ervaren.
Hopelijk blijven we nog lang andere Hovawarteigenaars met onze passie beroeren!

Uit liefde voor het ras:
Hovawartinfo door Peter & Marc.