|
Deze wat langere en bij momenten pittige wandeling had Ronald reeds lang op zijn
verlanglijstje staan. Had ook al op de planning gestaan maar werd toen vervangen
vanwege de slechte weersomstandigheden. Onze tocht zou ons door een gigantisch
waterspaarbekken voeren. Alle neerslag in dit gebied vormt na verloop van tijd
de voeding van het stuwmeer van de Vesder of de Weser zoals die in het
Duitstalige landsdeel genoemd wordt. Dit stuwmeer lag blijkbaar ook aan de basis
van de catastrofale overstromingen in onder andere Verviers en Pepinster van
2021.
Reeds van bij de start werd het duidelijk dat dit geen gewone tocht zou worden.
De eerste afdaling naar de Getzbach verliep over een pad bezaaid met wortels.
Zonder ongevallen bereikten we oevers van deze bergbeek. Kristalhelder water en
vermoedelijk ijskoud. Aan onze viervoeters om dit uit te vissen. Meteen daarna
volgde de klim naar de vlakte met de vennen. Iets te snel na de start voor Marc
want die kreeg het bij momenten behoorlijk lastig om zich naar boven te hijsen.
De temperatuur was meer dan redelijk en dus snel wat lagen verliezen was de
boodschap. Een eind verder liepen we ons vast op een hindernis: de vennen boden
geen toegang voor honden, zelfs niet aan de lijn. Helaas was de wandeling zo
vastgelegd en werd het tegen beter weten in volgen. Opluchting zodra we die zone
konden verlaten. Thuis uiteraard de reden van dit verbod opgezocht. Honden
zouden vanwege hun geur en uitwerpselen het wild afschrikken. Een conflict
stelling want het pad dat ons door de vennen had gevoerd was duidelijk aangelegd
met zwaar materieel. Hoe nefast die inwerking wel is, kan men op Google Earth
bewonderen. Niet alleen de paden zijn zichtbaar, ook de activiteit van de mensen
die er woonden zijn als duidelijke littekens zichtbaar vanuit de lucht.
Het hele gebied ligt trouwens op steenworp van Duitsland en tegelijk ook de
streek waar menig Hovawartje met Marc en familie hun vakantie doorbrachten. Wie
hier de weg kwijt zou geraken, komt ofwel uit in Eupen ofwel in Duitsland.
Buiten het gehijg van onze lievelingen en dat van onszelf overheerste de
absolute rust en vrede en enkel de geluiden van de natuur: gewoon zalig! Iets
over halfweg (dat dachten wij ten minste) werd het tijd om even bij te tanken.
We konden zelfs gebruik maken van een picknick tafel. Verrassend was wel dat na
enkele minuten in onze pauze plots een horde fietsfanaten op ons kwam
afstormen. Moeilijk te zeggen of die daar wel mochten rijden... Als we ons
opnieuw op gang trekken, kruisen ook vaker wandelaars ons pad. Die komen net als
wij uit Ternell of uit de nabij gelegen Duitse dorpen. Het is nu ook zachtjes
stijgen en vooral Peter heeft moeite om het tempo te volgen. Niet in vorm of
gewoon te moe maar dat resulteerde in een lijdensweg. Afkorten kon niet en
andermaal diende een behoorlijk traject over de vennen gevolgd te worden. Daar
stappen onder normale omstandigheden was al zwaar, met de reeds afgelegde weg
werd het nog een stuk pittiger.
 Met
het laatste stuk vennen nog voor de voeten, besloot Ronald om zich zo spoedig
mogelijk naar het eindpunt te begeven om zijn auto op te halen en aansluitend
Peter op te pikken. Met een laatste inspanning bereikten we een asfaltbaantje.
Gelukkig stond hier een bank en kon Peter beginnen met recupereren. Om de
volledige route vast te leggen op GPS (met snelheid en andere details) liet ook
Marc Peter en B'Elanna achter en maalde de laatste kilometers af. Ergens
halverwege reed Ronald ons tegemoet en keerde goed vijf minuten later terug in
het gezelschap van Peter & co. Nog iets minder dan een kilometer en dus ongeveer
tien minuten stappen. Nooit eerder was Marc blij geweest om een aankomst in
zicht te krijgen. Nu werd hij en Pepper opgewacht door Peter en tante B'Elanna.
Nog even wat spullen in de auto smijten, Pepper wat laten drinken en dan met z'n
allen Ronald aan tafel vergezellen.
Dat biertje smaakte overheerlijk! We kozen voor een
Ternell Burger. Niet slecht maar het bleef wel onder onze verwachtingen.
Een paar lessen geleerd: afstanden als deze (bijna 18
kilometer) passen niet meer in ons budget. Wandelingen uitstippelen zonder paden
die we niet mogen gebruiken. Tot slot: kleding aanpassen aan de omstandigheden.
Te veel laagjes is ook niet goed.
Zonder hond kan je onze wandeling aan de hand van de
track netjes overdoen. Wie toch met zijn of haar Hovawart in die buurt wil gaan
wandelen, stippelt best een alternatieve weg uit. De streek is meer dan een
bezoek waard.
Hier ben jij weer welkom met jouw lieveling:
(https://www.ternells.be/)
|
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)