|
Iets over half tien bereiken we de plaats van afspraak. Ronald is reeds ter
plekke en verlaat net zijn auto wanneer we in zijn buurt parkeren. In
tegenstelling tot vorige wandeling, is het droog en er is ook geen regen
voorspeld. Een stevige plus want Munsterbilzen ligt in het natte deel van
Haspengouw in het zuiden van de provincie Limburg.
De start van de wandeling ligt net buiten de kern van de gemeente. Nauwelijks op
weg of ons pad wordt meteen afgezoomd door een eerste beek. Het hele gebied is
dooraderd van beken en beekjes. Een zeer afwisselend landschap vormt het decor
waar onze Hovawartjes zich lekker kunnen uitleven. Voor hen is het dan ook prima
weer: bewolkt en fris! Het is zalig om te zien hoe die drie het met elkaar
kunnen vinden. De bossen bestaan hoofdzakelijk uit loofbomen maar op sommige
plekken overheersen dan weer de dennen. Ooit aangeplant? Best mogelijk.
Her en der heeft Maretak wat loofbomen uitgekozen als gastheer. Lang geleden dat
we deze semi parasietplant nog hebben gezien. De ondergrond waarover we ons
bewegen is al even gevarieerd als het landschap: bospaden, veldwegen,
asfaltstroken en af en toe toch nog wat moddertoestanden hoewel deze zeker niet
de bovenhand halen. Het eerste deel van de wandeling zet koers richting zuiden.
Nadien gaat het links in oostelijke richting en komen we aan het kasteel
Groenendaal voorbij. De route laat ons ook over het erf van een plaatselijke
boerderij stappen. Een kleine waakhond vindt ons gezelschap maar niks maar
blijft wijselijk uit de buurt van onze lievelingen, luidkeels uiting gevend aan
haar ongenoegen. De echte waakhond, een stevige klepper van een Mechelse Herder,
zit veilig opgeborgen in een voor hem veel te kleine kennel. Echte
dierenvrienden dus…
 Links
bos, rechts weiland: heerlijk rustig! Haaks links het bos in om iets verder een
drassig weiland over te steken en opnieuw een bos in. Na een aantal kronkels
staan we dan plots weer in de bewoonde wereld. Even een stukje straat om dan
koers te zetten richting Albertkanaal. Markant is wel dat je een stukje mag
klimmen om het jaagpad te kunnen betreden. De aangrenzende bossen liggen dus een
flink stuk lager dan het kanaal. We vervolgen onze weg langs het kanaal.
Vorderen doen we hier natuurlijk wel veel vlotter maar het is best monotoon.
Gelukkig zijn er vandaag weinig wielertoeristen onderweg. Even verlaten we het
jaagpad voor een kort intermezzo door een stukje Park Hoge Kempen om dan opnieuw
het jaagpad te volgen. Net voor de N730 en de brug over het kanaal slaan we
links in om op het eindpunt af te stevenen. De afdaling is modderig en zorgt
voor een paar schuivers en gevloek. Gelukkig gaat niemand onderuit. Wanneer we
de Hollandseweg bereiken, stappen we een hele poos over de grenzen van
verschillende gemeenten en steden waaronder Zutendaal, Hasselt, Bilzen en ook
Tongeren. In Limburg wonen veel Hovawartjes maar hun baasjes schijnen de weg
naar ons groepje niet meer te vinden. Jammer want dit was ooit anders.
Het Weerstandspad leidt ons bij de Sint-Amorkapel. Daar hebben natuurfanaten met
behulp van zwaar materieel een totem neergepoot: de ideale plek voor de
groepsfoto.
Het Hossetwegske vormt de laatste “rechte” lijn naar onze wagens.
Tante B’Elanna en nichtje Pepper blijken goed in vorm want wanneer ze
plaats genomen hebben in de koffer, lijken ze ons wel te vragen of we
nog een toertje willen maken.
De baasjes hebben dorst en ook wel wat honger dus haasten we ons naar
As. Brasserie ‘t Stasjon, wat
eerder al door ons werd bezocht, laat ons met onze hondjes enkel toe op
het terras. Bij de reservatie werd aangegeven dat dit verwarmd zou zijn.
Het is wel wat aandringen om die beloofde verwarming te krijgen en zelfs
dan blijft het nog ongezellig koud. We merken nu wel dat de bediening
eigenlijk gewoon angst voor onze viervoeters heeft en ze voor ons binnen
geen plek wilden regelen. Tafels waren er nog meer dan voldoende
beschikbaar. Blijkbaar is de liefde voor de geldbeurs toch nog net iets
groter dan de angst voor viervoeters. Over ons eten valt weinig of niks
aan te merken maar genieten is moeilijk. Een duidelijke minus voor sfeer
en gezelligheid.
Andermaal toch genoten van een leuke wandeling, het jaagpad buiten
beschouwing gelaten. Beste moment om deze wandeling te doen: koel voor- of
najaar en liefst na een droge periode maar zeker te vermijden tijdens
warme zomerdagen.
En dan nu op naar het volgende jaar!
|
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)