Hovawartinfo, rondje Hertberg.
(gedaan 14/01/2023)

    De map van de wandeling...    Hoe deden wij het...

Wil je de wandeling zelf eens doen? Download dan de route...
 

Str.. weer, dus aangepaste kledij was nodig!Af en toe beleef je een wandeling waarbij je het niet droog kan houden en dit was er zo eentje. Weinig verkeer en toevallig eens geen werken op ons traject en je staat veel te vroeg aan het vertrekpunt. Dreigende wolken overspannen het landschap en we besluiten om nog snel een koffie te gaan drinken in herberg Mie Maan. Een aparte zaak want er is eigenlijk geen bediening. Als onze koffietjes bijna opgedronken zijn, is ook Ronald aangekomen. Een laatste slok en dan gaan we hem vergezellen. Terwijl we elkaar begroeten en onze Nieuwjaarswensen uitwisselen, trekken we ook wat regenkledij aan. Peter neemt zijn paraplu mee omdat het anders met foto's niks gaat worden. Onder een "stroelende" regen trekken we ons op gang. Buiten het hemelse nat is de boslucht heerlijk om in te ademen. Andere wandelaars zijn niet in zicht dus duurt het niet lang of alle meiden mogen van hun vrijheid genieten. Grote afwezige vandaag is Katrien maar het is voor haar niet evident om zich altijd vrij te maken voor onze wandelingen. Wij weten echter dat ze in gedachten bij ons is. De paden die we volgen zijn meestal breed en vaak kaarsrecht. Hertberg maakt waarschijnlijk nog steeds deel uit van het onmetelijk patrimoniumDoor de wind... door de regen... goed ingepakt trotseren we alles! van de familie de Merode. Deze bossen beslaan echter het grootste aaneengesloten gebied. De begroeiing bestaat nog steeds hoofdzakelijk uit dennen. Alles aanplantingen van in de tijd dat hout een belangrijke grondstof vormde bij het ontginning van steenkool in de provincie Limburg. De adellijke familie paarde dus duidelijk het aangename aan het nuttige: grote domeinen voor de jacht maar met een stevige opbrengst uit de verkoop van hout. Het zal ons een zorg wezen en onze lievelingen stoort dit al helemaal niet. Het schijnt hen ook niet echt te storen dat het regent. Aischa is ondertussen wel op een leeftijd gekomen dat ze stevig begint te puberen. Haar slachtoffer is (gelukkig voor ons) haar baasje en die weet dit niet zo te smaken. Gaat wel over hè...

Tante B'Elanna laat iedereen begaan en laat haar kompanen zelfs toe om voor haar te stappen. Is ze tolerant geworden of laat ze het maar zijn vanwege de regen? Iets halfweg houden we even halt voor het maken van de groepsfoto. De regenjas van Marc is nieuw maar voldoet niet aan de eisen die hij er van verwacht had. Hij voelt dus nattigheid... Inmiddels weet hij dat zijn keuze niet de beste was. De wandeling dit Peter in mekaar geschroefd heeft, leidt ook voorbij het startpunt. Wie in onze voetsporen wil stappen en plots honger of dorst krijgt, kan gerust halt houden. Wij vervolgen natuurlijk onze weg en stilaan wordt het wat lichter. We durven het nauwelijks te geloven maar het heeft opgehouden te regenen en dit na goed anderhalf uur. Het is de kwaliteit dat telt...

De ondergrond van de paden is zeer afwisselend en er zitten ook een paar stroken asfalt tussen. Wil dus zeggen dat dit geen aanrader is bij extreme hitte. Dit traject volgen in voor- of najaar is echter geen probleem.
Ondanks het mindere weer is het genieten met volle teugen. Nu het een beetje uitklaart, ontmoeten we ook een paar wandelaars die zich ook bereid verklaard hebben om de elementen te trotseren. Het eindpunt verschijnt pas op het laatste moment in zicht. Op de parking aangekomen ontdoen we ons van enkele overbodige kledingstukken en prinsessen B'Elanna en Pepper krijgen hun badmantel aangetrokken.
In ganzenpas begeven we ons richting herberg. Ondanks reservatie mogen we nog een plaatsje uitkiezen, anders uitgedrukt: het is er niet druk. De verrassing volgt wel wanneer we onze stek gevonden hebben: de (vermoedelijke) eigenares biedt ons aan om ons te bedienen vanwege de grote honden. Mogelijks doet ze dit enkel voor ons en waarschijnlijk ook maar 1 keer.

Eten kan en je hoeft er zelf niet de afwas te doen maar de keuze is eerder beperkt en dan nog kan je pech hebben. Drie keer halve kip met appelmoes lukte niet dus week Ronald uit naar een dubbele croque. Ook het speciale drankje "Dorst" bleek niet in voldoende mate aanwezig maar de dame in kwestie wist dit door haar charmes en vriendelijkheid ruim te compenseren.

Deze wandeling krijgt een plekje in de reeks: nat maar tof. Voor een volgende gelegenheid wisselen we van provincie en gaan we meer dan waarschijnlijk hogere oorden opzoeken.

 

 

 

Het blijft een traditie! SCHOL!!

Hier ben je met jouw lieveling meer dan welkom! Beperkte kaart om te eten maar best te smaken.

 

 

 

 


Webmasterer , all rights reserved.ved.

 

Last update 19/01/2023