Voor vertrek de buienradar bekeken: dit kon een uitgeregende tocht worden.
De voorspellingen? Opklaringen vanaf het westen en kans op buien in het oosten. Waar konden we Dilsen-Stokkem op de kaart vinden? In het oosten natuurlijk…
Iets voor half tien aanwezig op de parking van “De Wissen”, voor deze wandeling de beste startplaats. Niet veel later verscheen ook Ronald op het appel.
Omwille van wat gemiezer, had Marc z’n regenjas aangetrokken maar nog voor de eerste kilometer was afgelegd, had hij daar al dik spijt van. De temperatuur speelde met de grens van de 20 graden Celsius en dan werkt zo’n jasje als een sauna… Bij het begin hadden we even de oever van de Maas gevolgd om dan af te buigen naar de volgende startplaats gelegen aan de Oude Maas. Een prachtig landschap voornamelijk gevormd door de grillige Maas en met overal de sporen van de mens die sinds eeuwen de vruchtbare grond naar zijn hand probeerde te zetten.
Verschillende soorten gewassen,fruit- en veeteelt konden er goed gedijen zolang de Maas het toeliet.
Deze stroom intomen was en is nog steeds een mammoetopgave en lang niet altijd een succesverhaal geweest. Hedendaagse inzichten zorgden in elk geval voor stabielere perioden. Bij de startplaats in Oud-Dilsen hoogste tijd om die regenjas naar de rugzak te verwijzen.
De route verliep een stuk via de dijk van de Oude Maas om dan een weidse boog te trekken rond wat de Schaapskuil genoemd werd. Die kuil is een van verschillende plekken waar men aan grindwinning gedaan heeft. De ondergelopen kuilen vormen nu een plassen gebied met een uniek landschap.

Wanneer we opnieuw richting Maas keerden, kregen we een bui over ons heen. We hadden ze letterlijk zien hangen. Veel meer dan gemiezer was het dan wel niet, nat werden we wel. Dat kon echter de pret niet bederven. De Maas stroomde meters dieper aan ons voorbij en bood onbelemmerd uitzicht op de andere oever, enkele honderden meter verderop.
Het was nu moeilijk te vatten dat na perioden van hevige regen, de stroom de volledige bedding kon vullen en zelfs voor overstromingsgevaar kon zorgen..
Weer verliet de route de oevers en bracht ons over een dijk tussen twee plassen.
In de verte ontwaarden we onze vertrekplaats maar die zouden we nog niet zo snel bereiken. Voorbij de plassen betraden we een natuurgebied waar normaal gezien half wilde paarden rondliepen. Wij kregen ze helaas niet te zien. Wel redelijk wat wandelaars, al dan niet in gezelschap van hun viervoeters. De zon ondernam een schuchtere poging om wat gaten in het wolkendek te branden en gaf onze kledij de kans wat op te drogen.
Eens voorbij het natuurgebied verscheen ook de Maas opnieuw in beeld. Een veerpont vormde een leuk accent in het landschap, liet ons even in de tijd terugreizen. Met die veerpont in zicht, nam de wandeling ons nu mee door het weelderige landbouwgebied van deze streek.
Opnieuw weilanden, vaak afgezoomd met struiken en wilgen doorsneden met vooral zeer modderige paden.

Wanneer we Molenveld bereikten, kregen we enkel nog bestrating voor de voeten. Blijkbaar hadden de bedenkers van deze wandeling geen geldig alternatief voor dit laatste stuk kunnen vinden.
Een beetje jammer want dit deel deed wel afbreuk aan het geheel.
Met de aankomst in zicht, opende zich opnieuw de hemelsluizen en prezen we ons gelukkig beschutting te hebben gevonden op het verdekte terras van De Wissen.
Tijd om wat na te genieten. Een frisse pint en lekker eten vormden het sluitstuk van deze mooie dag.

De wandeling kan men best op dagen inplannen wanneer het niet te warm is.
Schaduw is er nauwelijks te vinden.