De weergoden laten het voor de zoveelste maal dit jaar weer afweten. Als we het weer krijgen zoals het voorspelt is, mogen we er ons aan verwachten dat we van de bergen afspoelen ofwel dat de wind er ons afblaast. Op de route beschrijving staat aangegeven dat we met twee uur rijden moesten rekening houden. Een verdere blik leert ons dat we tussen half negen en half tien verwacht worden in Achouffe. Vroeg uit de veren! Weinig verkeer, vrolijk karren dan maar. Wel heel even de voet van het gaspedaal halen ter hoogte van Tienen. Niet dat we er niet van houden om op de foto te staan. Deze foto kost alleen te veel geld.
Iets over half negen landen we veilig in Achouffe. In totaal zullen nog 59 andere zielen naar dit leuke dorpje af komen zakken. Slechts 13 personen sturen hun kat vanwege het slechte weer. Van de organisatie krijgen we een parkeerplaatsje aangeboden, net als een kop koffie (of andere warme drank) alsook een koffiekoek.
Net over negen vertrekt de eerste groep. Een leuke bende Pitbulls met dito baasjes. Iets later nemen wij (Peter met Jadzea en Marc met Elmo) het voortouw van de tweede groep. Bijna elke deelnemer ontvangt ook een kaart waarop de wandeling uitgestippeld staat. Totaal overbodig eigenlijk want de organisatoren hebben zich de moeite getroost om over het hele parcours de nodige borden en lintjes aan te brengen. Naar hun schatting schuiven ze ons een wandeling voor van 15 km en er is ook nog een verkorting in het traject voorzien voor zij die de afstand net te veel van het goede vinden. Gewoon een titanen werk! Daar kunnen wij nog iets van leren maar ja, wij hebben tot nu toe ook nog geen groep als deze op de been gekregen.
De mensen die zich bij ons hebben gevoegd, hebben nog geen notie van het begrip Hovawart tempo. Van zodra we de bewoonde wereld achter ons gelaten hebben en de paden modderig en smaller worden, valt onmiddellijk een kloof. We zullen hen die dag nog slechts twee maal ontmoeten. We wandelen een tijdje langs de oevers van de Chevral, een bergriviertje in het stroombekken van de Ourthe. Jadzea en Elmo genieten intussen met volle teugen van hun vrijheid.
Even loopt het uit de hand als we tegen een helling naar boven mogen klauteren. Elmo is rustig naast het riviertje blijven struinen en heeft niet gemerkt dat we de andere kant op lopen. Even later zien we hem gehaast op zoek naar zijn gezelschap. Meteen de tweede flater: Elmo bevindt zich in een soort van kom en als hij zijn baasje hoort roepen, is het alsof die zich achter de tegenoverliggende helling verstopt heeft. Elmo stormt deze helling dus op, steeds verder van ons weg. Gelukkig duikt hij na een wat bange minuten weer op in het zog van een teefje. (vrouwenzot!) Hij is dan ook wat blij als hij zijn baas in het vizier krijgt. Meteen een goede les voor onze schelm! Hij moet maar in de buurt van zijn baasje blijven. Dat doet hij dan ook de rest van de dag voorbeeldig.
Aan de watermolen aangekomen, gaat het lekker bergop. Boven op de kam slaat de wind ons om de oren. De storm heeft echter het gebied nog niet bereikt, een meevaller! Even verder duiken we terug steil naar beneden en steken we een eerste keer de Chevral over. Het bruggetje bestaat uit samengevoegde boomstammen en is in deze omstandigheden geen gemakkelijke hindernis voor onze Hovi's. Toch zonder kleerscheuren aan de overkant geraakt. We hebben afgesproken om hier op onze groep te wachten. Wie we echter als eerste de helling zien afkomen zijn de Pitbulls. Die hebben de afslag gemist aan de watermolen... Wij zetten ons een beetje hoger op de helling en laten hen rustig voorbij gaan. Noch Jadzea, noch Elmo schenken echt aandacht aan hen. Ze vragen zich alleen af wat we hier staan te doen. De volgende groep die naar beneden gehuppeld komt, zijn een horde Border Collies. Van onze groep nog steeds geen spoor te bekennen.
Dan maar onze weg vervolgen. Rustig stijgend voert het bospad ons richting Wibrin. In dit dorp heeft Fun4Dogs een stop voorzien in het plaatselijke café. Als we er om tien voor elf toekomen, staan we voor een gesloten deur én alleen. De Pitbulls dagen even later terug op. Zij hadden ook deze stop gemist. Gelukkig heeft één van hen het nummer in zijn GSM zitten van iemand van de organisatie. Zo vernemen we dat het café zijn deuren om elf uur zal openen. Even later mogen we ons neervlijen op een bank.
Ook hier biedt de organisatie ons een consumptie aan. Langzaam stromen de wandelaars toe. Wij hebben ons ondertussen al over ons rantsoen kunnen ontfermen. Na een ruime pauze hijsen we ons terug in ons regenpak en vervolgen we onze weg. De weg is hier breed en goed begaanbaar. Dat zorgt ervoor dat we het klassieke tempo kunnen aanhouden. Zo halen we één voor één de voor ons gestarte deelnemers in.
Bij de splitsing gekomen, verkiezen we de lange route. We werden wel gewaarschuwd dat de brug die we nog over moeten scheef gezakt is. Dat zal ons een zorg wezen. Indien nodig, stappen we wel door het water. Dit stuk van de wandeling is best een beetje avontuurlijk. Het smalle pad brengt ons eerst naar de rug van de helling waarbij we van een mooi uitzicht over de vallei kunnen genieten. Boven voelen we wel dat de wind in kracht toegenomen is. Niet echt een leuke gedachte als je door bossen stapt.
De dennen hebben het zwaar te verduren en gaan gebukt onder een vracht dennenappels. De wind verlost hen echter geregeld van hun vruchten en als bij wonder missen deze projectielen zowel ons als onze hondjes. Na een lange afdaling ontmoeten we terug de Chevral. Die volgen we nu terug tot in Achouffe. Problemen kan je oplossen als ze zich stellen. Zo pakken we ook de brug aan. Een korte inspectie stelt ons gerust: wij kunnen hier gerust oversteken. Jadzea en Elmo zullen de overkant alleen zwemmend kunnen bereiken. Daar heeft Prinses Jadzea echter geen zin in. Als Peter het voortouw neemt om deze hindernis te nemen, wil zij absoluut haar baas over de brug volgen. Het begaanbare stuk bestaat echter uit één stevige maar super gladde boomstam. Het resultaat laat dan ook niet op zich wachten. Nog voor ze zich op de stam kan hijsen, schuiven haar achterpoten eraf en duikelt in de diepte. Even onze adem inhouden! Gelukkig komt ze goed neer en herpakt zich meteen. Dan maar zwemmen! Seconden later vervoegt ze Peter. Als bedankje schut ze zich eens lekker uit. Ondertussen heeft ook Marc de overzijde bereikt. Nu Elmo nog. Die probeert eerst een alternatieve route te vinden maar kiest uiteindelijk resoluut om de rivier over te steken. Hij glundert zowaar als ook hij zijn baas trakteert op een douche.
Samen wandelen we nu verder richting Achouffe. Weldra doemen de eerste huizen op en weten we dat we ons doel bereikt hebben. Toegekomen op het vertrekpunt, staan er 12,05km op de teller. Gemiddelde snelheid net onder 4 kilometer per uur. Eerst even bekomen en dan een plaatsje zoeken in een café - restaurant (sorry de naam is ons ontglipt..) alwaar we genieten van het lokale bier. Een heerlijk blonde La Chouffe.
De terugweg naar huis verloopt gelukkig vlekkeloos. Wij ontsnappen nog aan de ergste stortvlagen. Ondanks het mindere weer toch een prachtige dag kunnen beleven.
Een dikke proficiat aan de organisatie! De Hovawartjes die dit evenement moesten missen: als jullie baasjes nog uit hun luie zetel geraken kunnen ze deze wandeling nog eens met ons mee doen volgend jaar.