|
Vrijdag... Marc wordt door Peter en de hondjes afgehaald. Ruim op tijd om voor sluitingstijd van de balie op de camping toe te komen. Helaas, het venijn zat in het tweede deel van de rit. Zowat half Nederland had de auto genomen en stond mee aan te schuiven in mysterieuze files. Nagelbijtend dan toch maar de camping gebeld met de melding dat we het niet zouden halen. Bleek geen probleem te zijn. Bij aankomst voor Marleen en Matisse nog een plaatsje korterbij geritseld. Bleek dat de hele camping afgeladen vol stond. De directie had een speciaal arrangement voor de nazomer bedacht en dit had blijkbaar enorm succes. Het weer was anders: bij bakken viel de regen naar beneden, gepaard gaande met een strakke wind. Tegen de tijd dat onze buitentent opgezet was, sijpelde het water vanaf de rug in onze schoenen. Els was inmiddels ook toegekomen. Afwisselend bouwden we dus verder, dan aan onze tent, dan aan die van Els. Om toch even droog te staan, hadden we de parasol maar opgezet. Vanwege de straffe bries mochten we om beurten de stok van de parasol vasthouden om te verhinderen dat we het geheel naar een andere provincie zagen vertrekken. Iets voor achten hield de wagen van Marleen halt op haar plek. Genietend van een korte stop in de regen, werd de tent van Marleen in geen tijd opgezet. Tijd om te koken! Pasta met heerlijke saus, voor ons met veel liefde door Els bereid. Eens de pasta gaar, moest die natuurlijk wel afgegoten worden. Een deel van het water belandde op Marc's handen. Wonderbaarlijk genoeg hield hij er geen brandwonden aan over. Smaken deed het eten des te meer. Gezelligheid kent geen tijd, dus voor we het wisten was het al middernacht. Tijd om in onze tent te kruipen. Dat we met onze gezelligheid de buren uit hun slaap gehouden hadden, was op dat moment niet echt doorgedrongen. Zou het dan toch de wijn geweest zijn??
Zaterdag...
Na een beroerde nacht voor de dames
(heren slapen blijkbaar altijd vaster), was het hoog tijd om van wat
koffie te genieten. Marleen voelde zich beroerd. Het had niets gescheeld
of ze had vrijdagavond rechtsomkeer gemaakt. Haar verlangen om er eens
een keertje bij te kunnen wezen, bleek haar echter tot hier gebracht te
hebben. Gelukkig was het nu droog maar een te strakke wind verpestte nog
steeds de vreugde. Een wandeling langsheen het hondenstrand leek een
voor de hand liggende tocht. Toegegeven, voor de hondjes was dit wel de
beste keuze. Matisse, Cajsa en Axel namen een frisse duik in de
Nuldernauw. Jadzea hield zich liever droog maar dat zijn we al lang van
haar gewend. Op een bepaald punt hadden we nog best verder kunnen
trekken maar helaas begon Axel wat te zwalpen, teken dat het wat te veel
werd. Tijdens onze terugtocht werd Marleen steeds stiller. Ze voelde
zich steeds zieker worden. het gebrek aan slaap hielp dit gevoel
natuurlijk nog te versterken. Terug bij onze tenten, startte Peter met
de voorbereidingen voor de BBQ. Marleen hield het ondertussen voor
bekeken en begon haar spullen bij elkaar te pakken. Haar afscheid was op
zijn zachts gezegd emotioneel. Terwijl zij en Matisse ons verliet, was
het hoog tijd om ons over onze maaltijd te ontfermen. De vervelende wind
zorgde voor allerhande ongemakken. Half lege bekers wijn die een duik
namen, bijna lege borden die plots UFO neigingen kregen en niet te
vergeten: vlees met extra kruiden. Assekruiden wel te verstaan. Niemand
had echt veel zin om veel te eten. Omdat het droog was, bleven we dan
maar rustig aan onze tafel hangen. Tijdens de avond werd de tafel weer
gevuld met kaas en brood. De wijn was ook nog niet uit het zicht
verdwenen. Een kruik gaat zolang te water tot ze barst, een box met wijn
kan je zolang aftappen tot de laatste druppel in het glas valt. Dat
gebeurde later die avond. Na het laatste glas van die avond te hebben
geleegd, kropen we knus in onze tenten.
Zondag... In het holst van de nacht weerklinkt het alarm van een gsm. Blijkt die van Marc te zijn. Vloekend gaat hij op zoek naar dat klereding. Met slaapogen het ding het zwijgen opleggen. Fout knopje! Bleek de snooze functie te zijn! Dus... geen tien minuten later opnieuw kabaal. Nog meer gevloek. Nu de goede knop raken! Alsof er geen tijd over gegaan is, krijgt Marc de natte neus van Axel tegen zijn wang geduwd. Opstaan baas! Met enige inspanning lukt het om de ogen open te houden. Met behoorlijk wat meer inspanning om overeind te geraken. Als de rits naar beneden schuift, heeft Marc zicht op een tafereel dat weg heeft van een militaire oefening. Peter is al druk in de weer om de tent te ontruimen. Dito gaat het er bij Els aan toe. Na een poos is iedereen bezig met opkramen. Nog even snel koffie genieten en dan vertrekt Els naar Lelystad. Met alweer dreigende wolken houden Marc en Peter om beurt de wacht bij hun spullen terwijl de ander een douche neemt. Omstreeks tien uur is het uitchecken geblazen. Onderweg werd de wolkenmassa werd steeds dreigender. Bij aankomst vielen al de eerste druppels. Op de een of andere manier misten we zelfs het optreden van Els met Cajsa. Even kregen we nog een droge periode. Net lang genoeg om Dante de derde plaats te zien wegkapen. Ook Suzanne viel in de prijzen met haar jongste telg: tweede plaats! Dat resultaat behaalde ze echter al in de regen. Wij hadden dan al onze toevlucht in de kantine gezocht. Nog even afscheid nemen en dan terug naar huis. Weer bakken water onderweg. Gelukkig kregen we thuis net de tijd om alles uit te laden, tussen twee vlagen door wel te verstaan... Hopelijk is het volgend jaar beter weer!
|
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
'))