Tijd voor eens iets anders! Vanwege de gestalte zie je of hoor je zelden van Hovawarteigenaars dat ze met hun lieveling Agilty beoefenen. Je moet natuurlijk alles eens uitproberen om te weten hoe ze reageren. Afgaande op de reacties van de vorige initiatie, moest het wel leuk zijn. De vorige groep trotseerde wind en regen maar wij behoorden bij de gelukkigen. Stralende zon, een zacht briesje en milde voorjaarstemperaturen: wat kan een mens nog meer verlangen? Instructeur met dienst Luc verzamelt zijn leerlingen op het terrein. Ietwat schoorvoetend betreden we het terrein. Niet dat Luc die boosaardige uitstraling zou hebben, integendeel, een minzaam en rustiger instructeur kan je niet tegenkomen. Normaal moest het teefje van Luc en Hilde, Himalaya, als demonstratie Hovawart fungeren maar zij liet wegens loopsheid verstek optekenen. Zodoende mocht Jadzea als eerste op het matje komen. Haar ervaring met de Breitensport hielp haar aan de bevordering om als eerste te mogen starten. De enkelvoudige sprong, de hondenloop, de kapel en de tunnel, wat haar ook maar voorgeschoteld werd, het kon haar niet deren! Haar baas mocht natuurlijk niet overdrijven in het herhalen van een toestel want dan gaf ze prompt "niet thuis". Het hele parcours stond bezaait met toestellen, te veel om alles in 1 keer uit te testen. Luc liet ons dan ook stukje bij beetje kennis maken met de verschillende toestellen. Voor een wildebras als Elmo was het een absolute vuurdoop. Niet dat hij nog nooit een toestel van dichtbij gezien had maar dit was toch wel een trapje hoger. Begrijpelijk dat hij met zijn temperament wel wat getemperd diende te worden. Vooral de hondenloop baarde zijn baas zorgen. Bij de eerste poging stormde hij met een rotvaart de helling op zodat zijn baas gedwongen werd om mee te lopen. Dit voelde hij enkel als stimulans om nog wat sneller te gaan met als resultaat dat hij in de afdaling pardoes naast het toestel landde.  De tweede poging verliep iets beter maar hij scheen het leuk te vinden om van zo hoog mogelijk de begane grond op te zoeken. Voor we het vergeten te vertellen: bij het eerste toestel (de enkel sprong) vond Elmo het leuker om onder de dwarsbalk te kruipen in plaats van er over te wippen - alsof hij niet zou kunnen springen! Onder positieve impuls van Luc werkte Emlo ook de rest van de eerste reeks toestellen af. De kapel vond hij wel interessant maar voor die tunnel had hij wel wat meer motivatie nodig. In het zog van Elmo mochten de andere Hovi's ook hun kunnen ten toon spreiden. Ellie onze gezellige Noorderbuur was zelfs met drie honden naar Brasschaat komen afzakken. Als het op oefenen en bezig zijn met Hovawartjes aan komt kan ze beslist haar mannetje staan. Zij presteerde het dan ook om met al haar honden de initiatie te doorlopen. Hoed af Ellie! Ook even aantippen dat er collega eigenaars van over de taalgrens deelnamen. Ook zij kregen de mogelijkheid om te ondervinden waartoe hun trots in staat was. Terwijl we kennis maakten met de volgende reeks toestellen, verzamelden de deelnemers van het volgende lesuur zich al aan de rand van het terrein. Als alle hondjes hun best deden om alles zo goed mogelijk uit te voeren, vond Elmo het meer dan plezant om na elk toestel even op de loop te gaan. Enige manier om hem terug tot de orde van de dag te krijgen, was hem met een snoepje verleiden. Ook Elmo staat sinds zondag op dieet! In ieder geval genoot hij van elke uibraak en nog meer van de beloning als hij "onderdanig" naar zijn baas toe gestapt kwam. Al bij al bracht hij het er meer dan behoorlijk van af, tenminste dat was het oordeel van zowel Luc als Hilde. Zijn baas vond het iets minder maar die was dan weer te veel gefocust op Elmo's escapades om nog het positieve te kunnen onderscheiden. Na anderhalf uur waren wij wel aan een pauze en een verfrissing toe. Luc bleef echter paraat en startte onmiddellijk met de tweede groep. Uiteraard kreeg hij ondertussen wel even een drankje aangeboden. Het bleek ook dat de deelnemers van de tweede groep al iets meer ervaring hadden of minstens betere hondjes. Ze werkten het hele parcours veel sneller af en kwamen zelfs tot toestellen die wij niet onder handen namen. Niet dat wij dit erg vonden: zowel hond als baas hielden het wel voor bekeken en wilden niks liever dan nog even nagenieten in de eerste lentezon. De wijzers van de klok wezen net voor vijf aan toen ook de tweede groep het terrein verliet. Hier mogen onze gastheren van hondenschool Brabo dan weer een pluim op hun hoed steken: geen bezwaar dat we nog iets kwamen drinken ofschoon het reeds na sluitingstijd was. Een heerlijk moment om nog even wat bij te praten. Marleen van Dante ontfermde zich over Elmo. Hij wist de massage die hij ontving meer dan te smaken. Het was zelfs tegen zijn zin dat we terug huiswaarts keerden.

Onze dank aan Luc voor de leuke en vooral leerrijke les en natuurlijk ook aan Brabo voor het ter beschikking stellen van hun terrein!

Voor ons mogen jullie hier altijd een vervolg aan breien!