|
 Van
thuis naar thuis. Onze jaarlijkse afspraak met Felser tijdens de herfst.
Het weer is echter niet zo fraai. Ons dorpje spoelt bijna van de heuvels
af. Gelukkig kunnen we van een korte pauze gebruik maken om onze bagage
uit te laden. In onze woning is bijna alles vernieuwd. Niet uit luxe
zoals later zal blijken, maar uit bittere noodzaak. Een breuk in de
waterleiding heeft tijdens de zomer de hele benedenverdieping onder
water gezet! Ook het landschap in Felser vertoont grote littekens. Onze
angst dat men beslag zou leggen op de mooie bossen is ook hier niet
terecht. Felser en naburige gemeente Sistig kregen tot twee maal toe een
zware storm te slikken. Hectaren bos werden door het natuurgeweld
platgewalst. De bewoners blijven er gelaten bij: het zal wel weer
aangroeien. Na het middagmaal zorgen we eerst voor de nodige proviand en
die avond steken we onze tenen onder tafel bij Frau Öbel, de kwieke dame
die ondanks haar respectabele leeftijd nog steeds de Alte Posthalterei
uitbaat.
 Het
is een vrolijk weerzien. Dinsdag nog steeds bar slecht weer. We houden
het dan maar bij een knusse siësta. Woensdag trekken we richting Daun.
Deze kleine stad ligt in het centrum van de Vulkaaneifel. Een paar
kilometer buiten het centrum liggen een aantal uitgedoofde vulkanen. Het
traject naar Daun bezorgt ons een paar spectaculaire zichten. De
ochtendnevel stijgt langzaam uit de dalen op terwijl sommige bergtoppen
al in de zon baden. Alsof je over het dak van de wereld aan het rijden
bent. Veel genieten van het uitzicht is er echter als chauffeur niet
bij. Daarvoor is de weg wel iets te gevaarlijk. De met water gevulde
kraters worden in de zomer gebruikt als water recreatie gebied. De Gemündener Maar is de eerste vulkaan die we bezoeken. Zodra we in de
gapende mond afdalen, overvalt ons de dreigende stilte. Hoewel het een
vogel paradijs is, zwijgen ze allemaal als vermoord. Dit komt echter
niet door de omgeving maar veeleer door de grote populatie roofvogels
die de luchten beheersen. Het zal Axel en Dunja allemaal worst wezen.
Zij snuffelen en dartelen over het pad dat je rond het meer voert. De
mooiste vulkaan, de Totener Maar kunnen we wegens omstandigheden niet
bezoeken. Een gemeente verder ligt er echter nog eentje. Meteen een pak
groter dan diegene die we net zagen. De zon is inmiddels volop van de
partij en zorgt ervoor dat we zelfs nog een terrasje kunnen meepikken.
 Ontnuchterend
werkt wel de rekening die ze ons voor welgeteld één Cola en één Weizenbier presenteren. Daarvoor kan je hier wel iets meer drinken.
Vandaag is het ook Halloween. De plannen om de locale heksen van Felser
te fotograferen vervallen. Uw Webmaster valt na het eten totaal uitgeput
in slaap en mist zo alle spoken en boze geesten. Donderdag is het
bewolkt maar nog wel droog en brengen we een bezoekje aan het Wildgehege
van Hellenthal. Dit dierenpark is best een bezoek waard. Omdat Axel en
Dunja ook mee binnen mogen, is dit voor hen een spannend avontuur. Met
uitzondering van vossen en wolven, tref je hier zowat alle wildsoorten
aan dat Duitsland rijk is. De enige plek waar ons duo hun neus niet aan
de draad mogen steken, is de plek waar ze shows geven met roofvogels. Op
de kinderboerderij is er een plek voorzien waar je wat schapen kan
strelen. Axel houdt er een praatje mee. Wat ze elkaar te vertellen
hebben zullen we wel nooit vernemen. Misschien wilden ze van elkaar weten
hoe ze aan hun roze neus gekomen waren? Naast de plek waar de
everzwijnen huizen, treffen we ook nog een evenbeeld van de Webmasters
aan: Vietnamese hangbuikzwijntjes... Als wat later Dunja een hert
probeert aan te vallen, wordt ze door haar "prooi" streng teruggefloten.
Ze zoekt dan maar bescherming achter haar baasjes. Grijnzend aanschouwt
Axel het tafereel en laat die rare viervoeter verder ongemoeid. Wat wel
zijn interesse oproept, is die grote poes die daar stil naar  hem
zit te staren. Gelukkig voor hem houdt een onder stroom staande
afsluiting deze slaperige Lynx op een veilige afstand. Dat geldt
trouwens ook voor de beren... Na hun avontuur in het dierenpark, mogen
ze nog even poseren voor het levensgrote beeld van een bruine beer die
de ingang van het park bewaakt. Later die dag beklimmen we naar
jaarlijkse gewoonte ook de helling van de dam die het stuwmeer boven
Hellenthal veilig op zijn plek weet te houden. Die grote plas water
verzorgt de wijde omgeving van het nodige drinkwater. Logisch dat
watersport er dan ook verboden is. Op jacht naar een stukje Apfelstrudel
met vanillesaus en slagroom belanden we in een redelijk nieuwe zaak in
Hellenthal. Tot onze ontgoocheling staat dit gebak wel op de kaart maar
zijn ze door hun voorraad door. Dan maar twee soorten appeltaart
uittesten. Uw Webmaster komt ondertussen tot de verontrustende
ontdekking dat hij de enige mannelijke aanwezige is. Gewoonweg
schrikbarend! Alleen tussen al die vrouwen! Gelukkig geen trauma aan
over gehouden! Op de terugweg brengen we nog een groet aan de
gesneuvelde soldaten op het kerkhof van Reifferscheid. Axel ploft bij
thuiskomst in zijn zetel en zal die plek enkel nog verlaten om te eten
en een vlug plasje in de aangrenzende weide.
 Op
vrijdag gaan we een keertje op verkenning naar Satzvey. Wat er daar te
beleven valt? Deze gemeente is een kasteel rijk en wat voor eentje!
Tijdens het weekeinde kan je het kasteel ook aan de binnenzijde
bekijken. Let wel: een rondleiding kost 15 Euro per bezoeker! Het domein
is dan ook nog in privé handen. Wie rijk genoeg is en eens lekker
decadent wil doen, kan de aangrenzende gebouwen afhuren voor een
middeleeuws feest. Op Halloween avond werd hier trouwens voor wie het
wilde, een stevige party georganiseerd. Volgens ons liepen er de dag
nadien nog zombies in Satzvey rond... Met een omweg belanden we ook nog
even in Blankenheim, een mooie stad in de Eifel en zeker ook een bezoek
waard. Hier kunnen Axel en Dunja dan weer genieten van de ruime aandacht
die ze van de inwoners en toeristen krijgen. Ook voor Axel en Dunja
loopt de vakantie op zijn eind. Ze laten dan ook geen gelegenheid
voorbij gaan om er nog eens goed van te genieten. Als ze na het eten
samen op het bed gaan liggen, kruipt hun baas er even gezellig bij. Die
momenten zullen ze thuis weer moeten missen. Van
het thuisfront vernemen we inmiddels dat Elmo zich voorbeeldig gedragen
heeft. Zaterdag krijgen we de melding dat we ons wel moeten haasten want
sinds die ochtend vertoont hij weer kuren. Of hij voelt dat we in
aantocht zijn? Jammer dat Axel en Elmo niet meer met elkaar kunnen
opschieten, anders hadden ze natuurlijk allemaal mee mogen gaan. Afspraak
volgend jaar in de herfstvakantie. Neen, we geraken er niet op
uitgekeken en mogelijk wordt het nog wel eens onze thuis!
|
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)